تغيير رويكرد در سياست خارجي تركيه: از اتحاديه اروپا به خاورميانه

Changing approach to Turkish foreign policy: From the EU to the Middle East

تركيه از جمله كشورهاي درحال توسعه و نوظهور است كه از جهات اقتصادي و سياسي در بين كشورهاي منطقه و پيرامون موفق ظاهر گشته است. موقعيت جغرافيايي اين كشور در همجواري با اروپا و خاورميانه موجب گشته نسبت به هردو منطقه تاثيرگذاري و تاثيرپذيري متقابل داشته باشد.مسير رشدو توسعه تركيه به گونه‌اي بود كه اين كشور در پي دستيابي به استانداردهاي سياسي، اقتصادي، رفتاري و ارزشي اروپايي بود و طي ساليان گذشته همواره متقاضي پيوستن به اتحاديه اروپا بوده است. اين درحالي است كه امروزه شاهد آن هستيم كه تركيه مسير ديگري را برگزيده است و با اعتنا و توجه كمتر به استانداردهاي اروپايي،سعي دارد خودرا يك كنشگر فعال درخاورميانه و شمال آفريقا بنماياند. مقاله حاضر به دنبال چيستي اين تغيير رويكرد تركيه در فاصله سالهاي 2000 تا 2020 است و اين فرضيه رابا روش توصيفي-تحليلي به آزمون مي‌گذارد كه سياست رهبران تركيه بر اين اساس است كه باتوجه به وجود قدرت‌هاي بزرگ و تاثيرگذار در اتحاديه اروپا، تركيه در بهترين شكل مي‌توانست يك بازيگر درجه دوم در اروپا باشد،اما اين قابليت‌هاي تركيه در خاورميانه مي‌تواند اين كشور را به مهمترين بازيگر عمده و تاثيرگذار در سطح اول منطقه بشناساند ولذا در يك انتخاب استراتژيك تركيه مسير دوم رابرگزيده است.

Turkey is one of the developing and emerging countries that has been economically and politically successful among the countries of the region.The geographical location of this country in its proximity to Europe and the Middle East, has led to a mutual impact on both regions.Turkey's growth and development path has been such that it has sought to achieve European political, economic, behavioral and value standards, and has always applied to join the European unio‎n over the years.Today, however,we see that Turkey has chosen a different path and, with less attention to European standards, is trying to present itself as an active player in the Middle East and North Africa. The present Study seeks the reason for this change in Turkey's approach between 2000 and 2020 and tests the hypothesis by descriptive-analytical method that the policy of Turkish leaders is based on the existence of great and influential powers in the European unio‎n,Turkey could have been a second-rate player in Europe at best, but these capabilities of Turkey in the Middle East could make it one of the most important and influential players in the first level of the region, and therefore in a strategic choice,Turkey has chosen the second path.