ارزشيابي خدمات تأمين اجتماعي در ايران (مورد مطالعه: بيمه حوادث حين كار)

در پژوهش حاضر، ارزشيابي يكي از خدمات تامين اجتماعي در ايران (بيمه حوادث حين كار) انجام شده است. در اين پژوهش با 12 نفر از كارشناسان سازمان تامين اجتماعي، 1 نفر از اداره بازرسي كار و 10 نفر از افراد ازكارافتاده، مصاحبه هاي نيمه سازمان يافته عميق انجام شد. براي تحليل اطلاعات نيز روش تحليل موضوعي استفاده گرديد. برخي از ضعف هاي شناسايي شده عبارت بود از: وجود اشكالاتي در نحوه تشخيص و احراز نوع ازكارافتادگي و تعيين ميزان مستمري؛ نبود نماينده غيروابسته به سازمان تامين اجتماعي در كميسيون پزشكي براي پيگيري منافع و مطالبات ازكارافتاده ها؛ عدم كفايت غرامت نقص عضو و دو مستمري ازكارافتادگي براي گذران زندگي؛ عدم تناسب خدمات ارائه شده با حادثه؛ وجود فاصله زماني طولاني بين زمان شروع ازكارافتادگي تا زمان برقراري مستمري؛ عدم امكان اشتغال افراد دريافت كننده غرامت نقص عضو و مستمري ازكارافتادگي جزئي به دلايل مختلف و نبود مرجعي براي رسيدگي به وضعيت اشتغال آنها متناسب با توانايي جسمي فعلي؛ ناعادلانه بودن ميزان مستمري پرداختي به افراد ازكارافتاده نزديك به 66 درصد و افراد ازكارافتاده 66 درصد و بيشتر؛ عدم حمايت سازمان از كارگران حادثه ديده در حين تعميرات جزئي ساختمان؛ سهل انگاري و تاخير كارفرما در پرداخت حق بيمه كارگران و تحويل به موقع ليست (كه موجب محروميت كارگر از مستمري ازكارافتادگي مي شود)؛ فرار بيمه اي كارفرما؛ عدم اطلاع رساني به موقع كارفرما به سازمان در خصوص وقوع حادثه؛ عدم مطالبه و پيگيري حقوق از سوي كارگر حادثه ديده به دليل ترس و نگراني و... براي انجام هر نوع اصلاحات، مشورت با كارفرمايان و كارگران و دستيابي به اجماع آنها بسيار ضرورت دارد.