كليدواژه :
تصوف , ذوالنون مصري , مصر , شمال آفريقا , تاريخ نگاري , زندگي نامه , تذكره نويسي , فرهنگ نامه هاي سيره , دانش هاي باطني , سحر , كيميا , سنت هاي هرمسي , هرمسيه , نوافلاطوني , تشيع , اسماعيليه
چكيده فارسي :
اين مقاله برخي از آموزه هاي اصلي منسوب به ذوالنون مصري (متوفاي 245 ه.ق./859-860 م.) از شخصيت هاي برجسته در عصر شكل گيري سنت تصوف را بررسي مي كند. اين آموزه ها در قالب انبوهي از كلمات كه در تصنيفات صوفيان، در فرهنگ نامه هاي سيره، و در ديگر منابع گوناگون اسلامي به ذوالنون نسبت داده شده، انعكاس يافته است، به گونه اي كه همه اين آثار به سده هاي ميانه تعلق دارد. اين مقاله، مسائل تاريخي مربوط به شخصيت ذوالنون مصري را مطرح مي كند و در اين زمينه، به طور خاص، درباره گرايش هاي باطني كه در نوشته هاي مختلف به او نسبت داده شده، بحث مي شود.
