واكاوي عوامل تاثير گذار اقتصادي، سياسي و حقوقي بر همگرايي و واگرايي كشورهاي شوراي همكاري خليج فارس با ايران از منظر سازه گرايي

فاقد عنوان لاتين

مقاله حاضر به بررسي همكاري ايران با شوراي همكاري خليج فارس از منظر اقتصادي و تأثير آن بر امنيت و روابط جمهوري اسلامي ايران نگاشته شده است. شوراي همكاري خليج فارس در سال 1981 و در زمان جنگ اول خليج فارس در فضاي نظامي و امنيتي و با ضرورت هاي اقتصادي آن دوران تاسيس گرديد ، عواملي چون نوع سيستم سياسي، وسعت سرزميني، پيوستگي سرزميني، جمعيت، مولفه هاي قومي، زباني، ديني و مذهبي از جمله شباهت هايي است كه باعث شده سه دهه به حيات خود ادامه دهد. اگرچه ديگر متغيرهايي از جنس ماهيت انقلاب اسلامي ايران، جنگ هاي اول و دوم خليج فارس و سياست هاي توسعه طلبانه صدام، پيش روي اين شورا قرار ندارد، ا ين پژوهش كه به به روش توصيفي و تحليلي مي باشد سوال اصلي اين نوشتار اين است كه چرا علي رغم زمينه هاي زيادي كه براي همگرايي بين ايران و كشورهاي شوراي همكاري خليج فارس وجود دارد، روابط خارجي اين كشورها با ايران بيشتر به سمت واگرايي حركت كرده است؟ فرضيه اين نوشتار نيز اين است كه مهم ترين دلايل حاكم بودن واگرايي بين ايران و كشورهاي شوراي همكاري خليج فارس را علاوه بر نقش و تاثير ساختار نظام بين الملل، مي توان اين گونه تبيين كرد كه به واسطه نبود هنجارهاي مشترك، بستري براي شكل گيري هويت مشترك نيز شكل نگرفته در نتيجه اين امر فضاي رقابتي، بي اعتمادي و عدم آگاهي منطقه اي را بين ايران و شوراي همكاري خليج فارس شاهد هستيم.

فاقد چكيده لاتين