درك جامعه‌شناختي رابطۀ مناسبات كاري و انسجام اجتماعي در محيط

The Sociological Understanding of Labor Relations and Social Solidarity in the Environment

هدف روابط كار صنعتي همواره درگير تنش هاي مختلفي بوده است. بررسي اين رابطه تنش آميز در بنگاه هاي اقتصادي زمينه اي براي شناخت وجوهي از وضعيت انسجام اجتماعي در جامعه ايران است. اين تحقيق با هدف بررسي وضعيت روابط كار و انسجام اجتماعي در بنگاه هاي اقتصادي انجام شده است. روش روش به كارگرفته شده در اين تحقيق، روش تركيبي است. يافته ها يافته ها نشان مي دهد كه تنش و اختلافات كارگري و كارفرمايي و رشد قراردادهاي موقت و متعاقب آن، افزايش سهم نيروي كار قراردادي انسجام اجتماعي را تهديد مي كند. احساس بي ثباتي و تبعيض فزاينده و وجود محيط پرتنش كار به رشد احساس بيگانگي نيروي كار با منافع بنگاه منجر مي شود. همين احساس در ميان كارفرمايان نيز به صورت ديگري ايجاد مي شود. به علت ضعف نهادهاي حل اختلاف و تشكل هاي كارگري و كارفرمايي، اختلافات مي تواند به سرعت تبديل به تنش شود. نتيجه روابط كار در ايران به نحوي سازمان يافته است كه به كاهش و سست شدن انسجام اجتماعي كمك مي كند. كنش هاي دو طرف كه بر مبناي پيگيري و به حداكثر رساندن منفعت شخصي و گروهي سامان يافته است، اصل روابط كار منعطف زمينه ساز انسجام اجتماعي را نقض مي كند. در اين رابطه به جاي اينكه هر دو طرف بخشي از منافع خود را معطوف به طرف ديگر كند تا منافع مشترك را به حداكثر رسانند و درصدد به حداكثر رساندن منافع خود باشند؛ پديده اي كه به آن تنش و تضاد در روابط سازماني و صنعتي گفته مي شود ، انسجام اجتماعي در محيط كار را با چالش مواجه كرده است.

Purpose: According to history, industrial relations have always suffered fromtensions in Iran. Analyzing this difficult tense relationshipin the context of the economic enterprises paves the way to understand various aspects of social solidarity of the Iranian society. The present article studies the industrial relations and social solidarity in our current economic enterprises. Method: The researcher has used mixed methods research in this study. Findings: The process of employer-employee disputes and the beneficiaries andactors’ interaction in the workplace is examined in a tripartite social dialogue in this framework. Tensions and disputes between employers and employees, and increasing temporary contracts, threatens the social solidarity. Feeling unstable, improving discrimination and a tense working environment alienates the workforce with the enterprise’s benefits. The same feeling is of major concerns of the employers as well. Disputes can rapidly change to tensions due to the weakness of dispute resolution institutions and the weakness of trade unions and employers. Conclusion: Evidence shows that labor relations inIran are organized to contributeto the decrease of social solidarity. Mutual acts that are based on maximizing personal and group benefits, violates the principle of flexible labor relations underlying social solidarity. Each party tries to improve its own profit instead of redirecting a part of that profit toward the other party. This phenomenon which is called tension and conflict in organizational and industrial relations, challenges the social solidarity in workplace.