مهاجرت در رهيافت‌هاي امنيت انتقادي

فاقد عنوان لاتين

مهاجرت به عنوان پديده اجتماعي بر ساختار دموگرافيك كشورها تاثيرگذار خواهد بود. اين امر تركيب جمعيتي واحدهاي سياسي را تحت تاثير قرار مي‌دهد. كشوري همانند ايران كه از ضريب و نرخ رشد جمعيتي بالا برخوردار است، طي سال‌هاي دهه 1970 با پديده‌اي به نام مهاجرت روبه‌رو بوده است. اصلي‌ترين گروه‌هاي مهاجر را افغاني‌ها تشكيل داده‌اند. آنان در برخي از شهرهاي كوچك «تركيب جمعيت شاغل» را تحت تاثير قرار دادند. از سوي ديگر، اين امر بر «نرخ دستمزد»، «نرخ اشتغال» و «نرخ ناهنجاري‌هاي اجتماعي» تاثيرگذار بوده است. در اين پژوهش تلاش مي‌شود تا مساله آسيب‌شناسي مهاجرت در ايران براساس رهيافت انتقادي مورد بررسي قرار گيرد. نظريه‌پردازان مكتب انتقادي بر اين اعتقادند كه در سال‌هاي دهه 1990 به بعد مولفه‌هاي اجتماعي بر امنيت ملي كشورها تاثير بيشتري به جا گذاشته است. اين امر تحت تاثير كاهش نقش دولت در كنترل تحرك نيروهاي اجتماعي همجوار قرار گرفته است. از سوي ديگر، مي‌توان اين موضوع را مورد توجه قرار داد كه كاهش نقش دولت در كنترل فضاي مهاجرت زمينه بروز برخي از ناهنجاري‌هاي مشهود در ساختار اجتماعي – اقتصادي و همچنين توزيع مواد مخدر را به وجود آورده است. اين امر در زمره دغدغه‌هاي مكتب انتقادي در ارتباط با ظهور و گسترش ناامني اجتماعي مي‌باشد.

فاقد چكيده لاتين