مقايسه اثربخشي آموزش برنامه هاي خوشبيني، تنظيم هيجان و ذهن آگاهي در كاهش دلزدگي تحصيلي در دانش آموزان مبتلا به اضطراب امتحان

Comparison of the Effectiveness of Optimism Training, Emotion Regulation and Mindfulness Training in Reducing Academic Burnout in Students with Test Anxiety

اضطراب امتحان يكي از مشكلات شايع در بين دانش آموزان مي باشد كه علاوه بر ايجاد مشكلات تحصيلي موجب ايجاد مشكلات رفتاري در بين آنها نيز مي باشد . اضطراب امتحان با عوامل متعددي در ارتباط مي باشد و روشهاي در ماني متنوعي در اين خصوص وجود دارد مطابق بررسي هاي انجام شده يكي از عوامل مرتبط با اضطراب امتحان، دلزدگي تحصيلي دانش آموزان مي باشد. هدف پژوهش حاضر مقايسه اثربخشي آموزش برنامه هاي مختلف(خوشبيني، تنظيم هيجان و ذهن آگاهي) در كاهش دلزدگي تحصيلي دانش آموزان مبتلا به اضطراب امتحان مي باشد. در همين ارتباط از ميان دانش آموزان مبتلا به اضطراب امتحان به صورت تصادفي چهار گروه انتخاب گرديد و سه گروه تحت آموزش برنامه هاي(خوشبيني، تنظيم هيجان و ذهن آگاهي)به مدت هشت جلسه و يك گروه نيز به عنوان گروه گواه در نظر قرار گرفت نتايج پيش آزمون و پس آزمون گروه ها در مورد دلزدگي تحصيلي دانش آموزان مورد مقايسه قرار گرفت و از طريق تحليل كوواريانس چند متغيره با استفاده از نرم افزار(ssps)مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت . در پژوهش حاضرنتايج نشانگر اثربخشي هرسه روش آموزش در كاهش دلزدگي تحصيلي است ولي ازبين اين روشها روش آموزش ذهن آگاهي بابيشترين تفاوت در ميانگين بيشترين تاثير و بعد از آن روش خوشبيني و در آخر تنظيم هيجان مي باشد

Purpose: The aim of this study was to compare the effectiveness of teaching optimism, emotion regulation and mindfulness programs in reducing academic boredom of students with test anxiety. Methodology: The present experimental research design was extended with pretest and posttest with the control group. The statistical population of the present study was 453 453 high school male students in Turkmanchay in the 94-95 academic year. First, Spielberger (1980) test anxiety questionnaire was administered to all of them. After administering the questionnaire, 100 students with test anxiety were selected from all students and 92 of them were randomly divided into four equal groups. For data collection in the present study, the Riggsger et al.'s Boredom Scale Questionnaire (2013) as well as Seligman's (2009) optimism training programs, Graz and Ganderson (2006) emotion regulation, and Bowen, Chawala, & Marlat (2011) mindfulness training. Was used and each of these training programs was applied in 8 sessions of 90 minutes for training groups. To analyze the results, multivariate analysis of covariance was used to evaluate the effectiveness of each training program and also to evaluate the effectiveness of comparing methods with each other. Findings: The results show the effectiveness of teaching mindfulness and optimism programs in reducing students 'academic boredom, but teaching emotion regulation programs had no effect on reducing students' academic boredom. Conclusion: Teaching optimism and mindfulness programs is very effective in reducing academic boredom in male students with test anxiety and there is a significant difference between teaching optimism and mindfulness programs in reducing academic boredom in male students with test anxiety. There is no test anxiety.