آينده پژوهي مشاركت معمار و كودك، براساس تحليل تجربه بهره برداري كودكان از ارتباطات جمعي ديجيتال در دوران پاندمي

The Future of Architect-Child Partnership Based on the Analysis of Children's Experience of Exploiting Digital Mass Communication in the Pandemic Era

هدف:شيوع COVID-19امكان فعاليت­ هاي­ حضوري و جمعي در جوامع انساني را كاهش ­داد و به نا كارآمدي بسياري از فعاليت­ هاي­ جمعي مبتني بر حضور فيزيكي؛ از جمله فرآيندهاي ­طراحي ­مشاركتي منجر شد. آموزش­ مجازي در دوران پاندمي، زمينه استفاده كودكان از ارتباطات ­جمعي ­ديجيتال را توسعه داد و جايگاه ويژه ­اي براي اين شبكه ­ها در زندگي روزمره كودكان تعريف كرد. از اين رو، پژوهش حاضر به دنبال آينده ­پژوهي و ترسيم چشم ­اندازي به رويكردهاي نوين و غيروابسته به حضور فيزيكي در فرآيندهاي­ طراحي ­مشاركتي، بر پايه قابليت ­هاي كودكان در بهره ­گيري از شبكه­ هاي اجتماعي ديجيتال است. روش: ابتدا براي شناخت ابزارهاي متداول مشاركت، ويژگي و شيوه به­ كارگيري آن­ها و بررسي نظرات صاحب ­نظران درباره نقش فضاي­ مجازي در زندگي كودكان قرن حاضر، از روش اسنادي و كتابخانه ­اي استفاده شد. سپس براي بررسي و تحليل تجربه بهره ­برداري كودكان از شبكه ­هاي ­اجتماعي در دوران پاندمي، از روش توصيفي پيمايشي استفاده شد. ابزار گردآوري­ داده­ ها، پرسش­نامه محقق ­ساخته و حجم ­نمونه مطابق فرمول­ كوكران، 384 كودك و 384 نفر از والدين آن­ها است. براي تحليل ­داده ­ها و اعتبارسنجي­ يافته ­ها از آمار استنباطي و نرم ­افزار SPSS25 و آزمون t تك ­نمونه ­اي استفاده ­شد. يافته ­ها: ارتباطات جمعي ­ديجيتال منجر به توسعه كارآيي روش­هاي­ سنتي مشاركت مي­ شود، زيرا كودكان در بهره ­برداري از شبكه­ هاي ­اجتماعي، توانمند بوده، سريع­تر از بزرگترها با نرم ­افزارها ارتباط برقرار مي­ كنند، به اظهار نظر و مشاركت در بحث­ هاي جمعي مبتني بر شبكه­ هاي ­مجازي و بهره ­گيري از زبان تصوير، علاقه­ مند هستند و بهره برداري از اين شبكه­ ها را منحصر به دوران پاندمي نمي­ دانند. نتيجه­ گيري: ترسيم آينده مشاركت با كودكان مبتني بر بهره­ گيري از «پلت­فرم­ هاي مشاركت آنلاين»، ضمن گشودن چشم ­اندازهاي نوين در حوزه ­هاي مشاركت، طراحي و برنامه ­نويسي، منجر به ارتقاي كارآيي فرآيندهاي مشاركتي شده و بستر اظهار نظرهاي جامع ­تر و هم ­انديشي كودكان پيرامون مسائل مربوط به آن­ها را فراهم مي­ كند.

Objective: The present study seeks to research the future and draw a vision for new approaches that are independent of physical presence, in the processes of design and participation, based on the abilities of children in the use of digital social networks. Method: Documentary and library methods were used to identify the common tools of participation, their characteristics and the way they are used, and to examine the opinions of experts about the role of cyberspace in the lives of children in the present century. A descriptive survey method was used to study and analyze the experience of children using social networks in the pandemic era. The data collection tool is a researcher-made questionnaire and the sample size is 384 children and 384 parents according to Cochran's formula. Inferential statistics and SPSS25 software and one-sample t-test were used to analyze the data and validate the findings. Findings: Digital mass communication leads to the development of the effectiveness of traditional methods of participation because children are able to use social networks, communicate with software faster than adults, interested in commenting and participating in group discussions based on virtual networks and the use of image language and the use of these networks is not limited to the pandemic era. Conclusion: Mapping the future of partnerships with children based on the use of "online participation platforms", while opening new perspectives in the fields of partnership, design, programming and artificial intelligence, has led to improving the efficiency of participatory processes. It also provides a platform for children to make more comprehensive and thoughtful statements about issues related to them.