بررسي اثربخشي روان‌درماني بدني بر بهبود و ارتقاء سطح بازداري و توجه دانش‌آموزان ابتدايي

هدف: اين پژوهش با هدف بررسي اثربخشي روان‌درماني بدني بر بهبود و ارتقاء سطح بازداري و توجه دانش‌آموزان ابتدايي انجام شده است.              روش: طرح پژوهش از نوع شبه‌آزمايشي همراه با پيش‌آزمون، پس‌آزمون و گروه كنترل بود. جامعه آماري پژوهش شامل دانش آموزان ابتدايي 4 مدرسه دولتي (دو پسرانه دو دخترانه) در ناحيه 6 شهر مشهد بود كه در سال تحصيلي 98-1397 مشغول به تحصيل بودند. 44 نفر از دانش‌آموزان به شيوه ي نمونه گيري در دسترس انتخاب و در دو گروه (12نفر پسر و 10 نفر دختر در گروه آزمايش، 11 نفر پسر و 11 نفر دختر در گروه كنترل) به صورت تصادفي قرار گرفتند. دوره‌ي روان‌درماني بدني براي گروه آزمايش در 36 جلسه 60 دقيقه‌اي به مدت 3 ماه ارائه گرديد و در اين مدت گروه كنترل در ليست انتظار قرار  گرفت. ابزارهاي سنجش مورد استفاده در اين پژوهش آزمون‌هاي رايانه‌اي كلمه رنگ استروپ (wordcolor Stroop)  و عملكرد پيوسته (CPT) بود. داده‌ها با آزمون آماري تحليل كوواريانس چند متغيري وt  مستقل و به كمك نرم‌افزار SPSS23  تجزيه و تحليل شدند. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه دانش‌آموزان گروه آزمايش در مؤلفه‌هاي آزمون‌هاي رايانه‌اي استروپ و عملكرد پيوسته، نسبت به گروه كنترل به شكل معناداري عملكرد بهتري داشته‌اند (P 0/05 ). يافته‌ها حاكي از آن است كه روان درماني بدني روشي مؤثر براي بهبود و ارتقاء سطح بازداري و توجه دانش‌آموزان ابتدايي است.