اثربخشي درمان وجودي بر بخشش زناشويي و عملكرد خانواده در زنان آسيب‌ديده از خيانت زناشويي

هدف: اين پژوهش با هدف بررسي تأثير درمان وجودي بر بخشش زناشويي و عملكرد خانواده در زنان آسيب ديده از خيانت زناشويي انجام شد.روش: پژوهش حاضر در چارچوب يك مطالعۀ آزمايشي تك موردي در چهار زن آسيب ديده از خيانت عاطفي زناشويي مراجعه كننده به اورژانس اجتماعي شهرستان ميبدكه به روش نمونه‌گيري هدفمند انتخاب شده بودند، انجام شد. از مقياس‌هاي بخشش در خانواده و خرده مقياس عملكرد كلي خانواده مقياس سنجش خانواده مك‌مستر در طي مراحل خط پايه، درمان و پيگيري استفاده شد. مداخله طي 8 جلسه 90 دقيقه‌اي به صورت فردي به شركت‌كنندگان ارائه شد و سنجش در چهار مرحله خط پايه، چهار مرحله درمان و دو مرحله پيگيري انجام شد. براي تحليل داده‌ها نيز از روش تحليل نموداري، تعيين درصد بهبودي و شاخص تغيير پايا استفاده شد.يافته‌ها: نتايج نشان داد كه پيشرفت‌هاي باليني و آماري معني‌داري در افزايش بخشش و عملكرد خانواده بعد از درمان به دست آمده است. در مدت دو ماه پيگيري نيز پيشرفت‌هاي به دست آمده در طول درمان حفظ شده بود كه بيانگر پايداري اثرات درمان بود. با توجه به نتايج به دست آمده، حمايتي از تأثير درمان وجودي بر افزايش حس بخشش زناشويي و عملكرد خانواده در زنان آسيب ديده از خيانت عاطفي زناشويي فراهم شد.