تحليلِ پژوهش‏هاي عدالت فضايي در برخورداري از خدمات شهري در ايران

تصميم‏گيران شهري براي اتكا به نتايج تحقيقات پژوهشگران و تصميم‏گيري لازم در خصوص رفع مسئله نابرابري فضايي به اِعمال نگاهي جامع، تجزيه مدوّن و بازتركيب روشمندِ محتواي تحقيقات ارائه‏شده تاكنون نيازمندند. در اين راستا پژوهشِ توصيفي تحليليِ حاضر از نوع توسعه‏اي، با به‏كارگيريِ روش تحليل محتوا در تجزيه و فراتحليل در تركيب، در صدد ‏يافتن پاسخ براي اين پرسش اصلي است كه بر مبناي تجزيه و تحليل مجموعه تحقيقات فارسي‏زبانِ منتشرشده در نشريات علمي و پژوهشي عدالت فضايي در برخورداري از خدمات شهري در ايران از چه وضعيتي برخوردار است؟ براي اين منظور، شانزده مقاله منتخب در حوزه عدالت فضايي شهري بررسي شده و در قالب هشت مؤلفه و 28 شاخص تجزيه و كدگذاري شده، سپس خروجيِ تجزيه بر مبناي فراواني كدها تحليل و بازتركيب شده است. نتايج حاصل از اين فرايند، بر عدم تعادل فضايي روشن در شهرهاي ايران گواهي مي‏دهند. اما فقدان جامعيت در سنجش همه عناصر عدالت فضايي، عدم بررسي عناصر به‏روز در اين حوزه، عدم استفاده از روش‏هاي تحقيق كيفي، و نهايتاً فقدان خلاقيت و عامليتِ منحصربه‏فرد در تهيه و تنظيم مقالات و تقليد ‏از يك چارچوب پژوهشي ثابت در اكثريت آن‏ها استناد به نتايج مقالات را با تشكيك مواجه كرده است. در پايان نيز پيشنهاد شده ساختار مؤلفه‏ها و شاخص‏هاي سنجش عدالت فضايي در هر دو ساحت كمي و كيفي و همچنين مطالعات تطبيقي با ساير شهرهاي جهان به‏ويژه از حيث شيوه تجزيه و تركيب داده‏ها مورد تأكيد پژوهشگران قرار گيرد.