بررسي قدرت راديوگرافي conventional (بايت وينگ) در تشخيص پوسيدگي ثانويه زير ترميم‌هاي كامپوزيتي در حفرات كلاس II با بيس كامپوزيت flowable

خلاصه: سابقه و هدف: يكي از مشكلاتي كه در دندانپزشكي مطرح است، تشخيص پوسيدگي هاي ثانويه زير ترميم هاي كلاس II پرشده با كامپوزيت فلو مي باشد. مطالعه حاضر با هدف بررسي قدرت راديوگرافيconventional(بايت وينگ) در تشخيص پوسيدگي ثانويه زير ترميم‌هاي كامپوزيتي در حفرات كلاس II با بيس كامپوزيت flowable انجام گرفت. مواد و روش ها: مطالعه حاضر به روش تجربيآزمايشگاهي و از نظر هدف كاربردي كه جامعه آماري مطالعه شامل ۳۲ دندان كشيده شده ي پرمولار فك بالا انسان ،كه از اين تعداد ۶۴ سطح پروگزيمال سالم به عنوان نمونه انتخاب و به ۴ گروه مساوي كه هرگروه دربرگيرنده ۱۶ سطح پروگزيمال است،شامل:شاهد،مورد۱،مورد۲، مورد۳ تقسيم شدند و روش نمونه گيري مبتني بر هدف بود. سطوح مورد مطالعه جهت ترميم كلاسII آماده سازي و با بيس كامپوزيتflowable ترميم شدند. پوسيدگي هاي مصنوعي به روش PH cycling به وسيله ي محلول هاي كاريوژنيك(cariogenic solution) ايجاد شد. سپس دندان در بلوك هاي پوتي به صورت دوبه دو، مانت شدند و راديوگرافي هايي تهيه شد. تصاوير به صورت random وblind در اختيار مشاهده گر (يك راديولوژيست فك وصورت و يك متخصص ترميمي) قرار داده و بررسي شد و وجود يا عدم وجود پوسيدگي در فرم هاي اطلاعاتي به صورت(داردنداردنامشخص) تعيين شد. پس از انجام بررسي ها و مشاهدات فوق، تصاوير به دو گروه، ppv وnpv محاسبه گرديده و با آزمون، نسبت ها مورد قضـاوت قـرار گرفتند و با اســتفاده از گـزينه ي pair sensitivity power analysis نرم افزار PASS18 مقايسه گرديد. يافته ها: نتايج در اين تحقيق نشان داد كه راديوگرافي ديجيتال تعداد۱۰ نمونه يا 15/6٪ و راديوگرافي آنالوگ در ۱۲نمونه يا 18/7٪ تشخيص ناصحيح (F.P+F.N) داشته اند و آزمون نسبت ها نشان داد كه اين اختلاف در اين دو روش راديوگرافي به لحاظ آماري معني دار نبود. (0/9 P) ﻧﺘﻴﺠﻪ ﮔﻴﺮي: درتشخيص پوسيدگي ثانويه زير ترميم‌هاي كامپوزيتي در حفرات كلاس II با بيس كامپوزيتflowable راديوگرافي ديجيتال وConventional داراي قدرت مشابه مي باشند.