بررسي نگرش اعضاي هيات علمي و دانشجويان دندانپزشكي دانشگاه علوم پزشكي آزاد اسلامي تهران نسبت به آموزش مجازي دروس نظري در دوران اپيدمي بيماري COVID-19در سال 1399

خلاصه: سابقه و هدف: شيوع اپيدمي Covid19 بسياري از مدارس و دانشگاه ها را وادار به تغيير رويكردهاي سنتي آموزش و ترغيب به سمت آموزش مجازي نموده است. مطالعه حاضر با هدف بررسي نگرش اعضاي هيات علمي و دانشجويان دندان پزشكي دانشگاه علوم پزشكي آزاد اسلامي تهران نسبت به آموزش مجازي دروس نظري در دوران اپيدمي بيماري COVID19 در سال 1399انجام شد. مواد و روشها: : در اين مطالعه توصيفي تحليلي تعداد 300 نفر از اعضا هيئت علمي و دانشجويان دندانپزشكي دانشگاه علوم پزشكي آزاد اسلامي تهران با رعايت معيارهاي ورود و خروج وارد مطالعه شدند. روش نمونه گيري تصادفي طبقه اي با گروههاي سهمي بود. ابزار جمع اوري اطلاعات پرسشنامه الكترونيكي بود كه روايي محتواي آن در مطالعه طباطبايي و همكاران تاييد شده و پايايي ان به روش test retest با الفاي كرونباخ 0.7 تاييد شد. سپس يافته ها با ازمون اماريIndependent sample Ttest و كايدو تحليل شد. يافته ها: از بين افراد مورد مطالعه 96 نفر (32%) هيات علمي و 204 نفر(68%) دانشجو بودند. از بين اعضا هيات علمي 40 نفر (7.41%) مرد و 56 نفر (3.58%) زن و از بين دانشجويان نيز 86 نفر (2.42%) مرد و 118 نفر(8.57%) زن بودند. از تعداد 204 دانشجو 83 نفر(7.40%) از آن ها در دوره علوم پايه و 121 نفر(3.59%) در دوره باليني بودند. در خصوص آموزش مجازي دروس نظري در مورد اثر بخشي آموزش ،عوامل مرتبط با تدريس و يادگيري و همينطور عوامل ذهني عاطفي نگرش هيات علمي با دانشجويان اختلاف معني داري نشان داد(p 0.01). در حالي كه نگرش ايشان در خصوص چالشهاي آموزش مجازي تفاوت معني داري نداشت.(p 0.05) نتيجه گيري: به نظر مي رسد نگرش اعضاي هيات علمي به آموزش مجازي شرايط مساعد تري نسبت دانشجويان دارد. عدم ارتباط چهره به چهره استاد و دانشجو و مشكلات سخت افزاري به عنوان موانع جدي در نگرش دانشجويان در نظر گرفته شده است.