بررسي اثر محلول‌پاشي سايكوسل بر عملكرد و اجزاي عملكرد نخود بهاره (Cicer arietinum L.) در شرايط ديم

كاربرد تنظيم‌كننده هاي رشد از روش هاي مهم در كاهش آثار سوء تنش خشكي و به‌دست‌آوردن محصول مناسب در شرايط كمبود آب مي باشد. به منظور مطالعه عملكرد و اجزاي عملكرد نخود در واكنش به سطوح مختلف سايكوسل در شرايط ديم، آزمايشي به صورت فاكتوريل در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي در سه تكرار در مزرعه پژوهشي مركز تحقيقات ديم سرارود كرمانشاه در طول فصل زراعي 1397 اجرا شد. تيمارهاي مورد مطالعه شامل غلظت‌هاي سايكوسل در سه سطح صفر (آب به عنوان شاهد)، 200 و 400 ميلي گرم در ليتر به عنوان عامل اصلي و دو رقم نخود (بيونيج و ثمين) به عنوان عامل فرعي بودند. نتايج نشان داد كه اثرات ساده رقم و سايكوسل بر همه صفات مورد مطالعه و اثر متقابل آن‌ها بر صفات تعداد شاخه جانبي، وزن غلاف در بوته، تعداد دانه در غلاف، وزن1000دانه، عملكرد زيست‌توده، عملكرد دانه و شاخص برداشت معني دار بود. تيمار 400 ميلي گرم در ليتر سايكوسل موجب افزايش عملكرد و اجزاي عملكرد نسبت به ديگر تيمارها شد. بيشترين عملكرد دانه در دو رقم ثمين و بيونيج با محلول پاشي با سايكوسل 400ميلي گرم در ليتر به ترتيب به ميزان 1.82 درصد و 1.31درصد به‌دست آمد. از نظر صفات مورد مطالعه، رقم بيونيج نسبت به رقم ثمين عملكرد بيشتري داشت. به نظر مي رسد محلول پاشي 400 ميلي گرم در ليتر سايكوسل مي تواند براي بهبود عملكرد نخود در شرايط ديم توصيه شود.