بايستگي «مقاومت فعال» در سياست خارجي جمهوري اسلامي ايران (الگوي كنش ايراني- اسلامي در سياست خارجي)

مقاله پيش‌رو با عنوان «بايستگي مقاومت فعال در سياست خارجي جمهوري اسلامي ايران»، درواقع تلاشي درجهت تبيين و اثبات ضرورت تداوم اصل مقاومت در سياست خارجي جمهوري اسلامي ايران است. «مقاومت» بخش لاينفك هويت و اصول انقلاب اسلامي‌ است. اين مفهوم هم در پديدآمدن انقلاب اسلامي سبب‌ساز و جهت‌بخش بوده و هم در استمرار و ارتقاي آن نقش اساسي را بازي كرده است. هدف پژوهش اين‌ است كه با جستجو و تمركز و مختصات‌سنجي جايگاه مقاومت در پندار ارزشي و اصولي تفكر انقلاب اسلامي، فهمي از منزلت و درجه پايبندي گفتماني دولت‌ها به آن كسب كند و در انتها، با بررسي علت ضرورت‌بخش به اهميت مقاومت با مطالعه تهديدات سنتي و مدرن، به بايستگي مقاومت فعال، به‌عنوان يك راهبرد نائل شود. در بخش اول مقاله به اصول و پيشينه وجوب ديدگاه مقاومت‌محور در سياست خارجي ج.ا.ا و گفتمان‌هاي سياست خارجي جمهوري اسلامي ايران از بدو انقلاب تا كنون پرداخته شده و در بخش دوم، تهديدات مرتبط با سياست خارجي ج.ا.ا مورد بررسي قرار گرفته است. مطالعه موردي هم در باب نهاد FATF به‌عنوان يك رژيم بين‌المللي اما با تبعات داخلي، صورت گرفته است. لازم به ذكر است كه براي جمع‌آوري داده‌ها و تجزيه تحليل در اين پژوهش از روش كتابخانه‌اي و اسناد مكتوب استفاده شده است.