راهبرد منطقه‌اي ايالات‌متحده‌آمريكا؛ تهديدسازي از اقدامات منطقه‌اي ايران

خروج از برجام، با اين ادعا كه اين توافق نتوانسته مهاري بر اقدامات و سياست‌هاي منطقه‌اي ايران باشد، نقطه عطفي در استراتژي منطقه‌اي ايالات‌متحده‌آمريكا در خاورميانه بود؛ موضوعي كه عموما ذيل مفهوم «استراتژي مهار» در دولت‌هاي قبلي ايالات‌متحده به اشكال مختلف پيگيري شده بود، در دوره ترامپ باعنوان «محاصره استراتژيك» ذيل «كمپين فشار حداكثري» تعقيب شد. دراين‌راستا ايالات‌متحده‌آمريكا به‌عنوان بازيگر امنيتي‌ساز، تلاش كرد ادراك امنيتي و تهديدآميز خود از اقدامات منطقه‌اي ايران را در چارچوب يك «استراتژي دوسطحي» به مخاطبان امنيتي‌سازي (خاورميانه و اروپا) تسري دهد. در سطح اول؛ با اتخاذ «رويكرد سلبي» و با هدف معرفي و بازنمايي جمهوري‌اسلامي‌ايران به‌مثابه تهديد عليه ثبات و امنيت منطقه، مشروعيت‌زدايي و بي‌اعتباركردن جايگاه و اقدامات منطقه‌اي ايران در دستور كار قرارگرفت. در سطح دوم؛ ايالات‌متحده با اتخاذ «رويكرد ايجابي» سعي كرد زمينه و بستر لازم براي همراهي و مشاركت متحدان خود در ايجاد و كاربست سازوكارهاي مقابله‌اي (در طيفي از تحريم، تهديد، اعمال زور تا مذاكره) با اين تهديد برساخته را فراهم آورد. يافته‌هاي پژوهش نشان مي‌دهد كه اگرچه ايالات‌متحده‌آمريكا در سطح اول استراتژي امنيتي‌سازي (اقناع) نسبتاً موفق بوده است، اما در سطح دوم كه لازمه اقدامات ايجابي (راه‌حل) از جانب مخاطبان تهديدسازي است، نتوانسته است همراهي لازم را به دست آورد. روش مورداستفاده اين مقاله، توصيفي تحليلي بوده و از ابزار كتابخانه‌اي، اسنادي، منابع الكترونيكي و پايگاه‌هاي اينترنتي و اظهارات مقامات مربوطه براي گردآوري داده‌ها استفاده‌شده‌است.