وضعيت ترجمان دانش دانشگاه علوم پزشكي ايران: سوال پژوهش، توليد دانش، انتقال دانش، ترويج استفاده از شواهد

مقدمه: ترجمان دانش عبارت است از فرآيند توليد، تبادل و به‌كارگيري صحيح دانش ازنظر اخلاقي، كه از برهم‌كنش‌ ميان پژوهشگران و مصرف‌كنندگان سلامت، منجر به توليد محصولات مؤثرتر و نظام ارائه خدمات سلامت قوي‌تر مي شود. پژوهشهاي كمك كننده به سياستگذاري در حوزه ترجمان دانش، يكي از نيازهاي نظام سلامت كشور است و بايد فعاليت در اين حوزه توسعه يابد. اين مطالعه با هدف بررسي وضعيت ترجمان دانش دانشگاه علوم پزشكي ايران در سال 1397 انجام شد. مواد و روش‌ كار: در اين مطالعه مقطعي، 9 دانشكده و 33 مركز تحقيقاتي دانشگاه علوم پزشكي ايران كه با بيش از 3 سال سابقه تأسيس داشتند به‌صورت سرشماري وارد مطالعه شده و با استفاده از پرسشنامه معتبر خودارزيابي سازمان‌هاي توليدكننده دانش ، وضعيت ترجمان دانش آنها ارزيابي شد. داده‌ها با بهره گيري از نرم‌افزار SPSS.18 و با استفاده از محاسبه ميانگين و انحراف معيار توصيف شدند. يافته‌ها: ميانگين امتيازات در حيطه‌هاي سؤال پژوهش ، توليد دانش ، انتقال دانش و ترويج استفاده از شواهد به ترتيب (2/31)، (2/83)، (2/35) و (2/20) (از 5) به دست آمد. بيشترين نقاط ضعف در حيطه انتقال دانش و بيشترين نقاط قوت مربوط به حيطه توليد دانش بودند. نتيجه‌گيري: نتايج نشان دادند كه ظرفيت پژوهش و توليد دانش در دانشگاه علوم پزشكي ايران تا حدودي قابل‌قبول و مناسب است اما نقاط ضعف قابل‌توجهي در حيطه‌هاي سوال پژوهش، انتقال دانش و ترويج استفاده از شواهد، خصوصاً در تعامل بين محققان و كاربران دانش وجود دارد. لذا پيشنهاد مي‌شود سياست‌هاي جامعي در سطوح كشوري و دانشگاهي در جهت تسهيل ارتباط بين محققان و كاربران دانش و حمايت از فعاليت‌هاي ترجمان دانش تدوين شود.