اثربخشي معنويت درماني مبتني بر خودآگاهي بر بهزيستي روانشناختي و قضاوت اخلاقي دانش آموزان سال اول پسر دوره دوم متوسطه

Effectiveness of Spiritual Therapy on Psychological Well-being and Moral judgment First Year Boy Students of Secondary School

هدف: از انجام پژوهش حاضر، تعيين اثربخشي معنويت‌درماني مبتني بر خودآگاهي بر بهزيستي روانشناختي و قضاوت اخلاقي بود. روش: روش پژوهش حاضر نيمه‌تجربي(پيش‌آزمون، پس‌آزمون با گروه كنترل) است. جامعه‌آماري پژوهش حاضر، تمام دانش‌آموزان سال اول پسر دوره دوم متوسطه شهر تبريز در سال تحصيلي 98-1397 بود. بدين منظور، 60 نفر به صورت نمونه‌گيري خوشه‌اي چند‌مرحله‌اي انتخاب شده و در دو گروه آزمايش و كنترل(هر گروه 30 نفر) جايگزين شدند. دانش‌آموزان گروه مداخله به صورت گروهي، آموزش معنويت درماني(هفته‌اي يك جلسه 90 دقيقه‌اي)را دريافت نمودند و گروه كنترل آموزشي دريافت ننمود. همه آزمودني‌ها قبل از آغاز آموزش و پس از آن، پرسشنامه رشد قضاوت اخلاقي- فرم كوتاه رست و همكاران(1972)، پرسشنامه بهزيستي روانشناختي ريف(1995) را پر كردند. براي تحليل داده‌ها از تحليل كواريانس تك متغيره و چند متغيره استفاده شد. يافته ها: نتايج تحليل كواريانس چند متغيره نشان داد كه معنويت‌ درماني مبتني بر خودآگاهي بر مولفه‌هاي بهزيستي روانشناختي (استقلال، ‌تسلط بر محيط، ‌رشد شخصي، ‌ارتباط مثبت با ديگران،‌ هدفمندي در زندگي،‌ پذيرش خود) موثر بوده است. همچنين نتايج تحليل‌كواريانس تك‌ متغيري نشان داد كه معنويت ‌درماني مبتني بر خودآگاهي بر قضاوت اخلاقي تاثير معني‌داري دارد. نتيجه گيري: بنابراين مشاوران و روانشناسان مدرسه با استفاده از معنويت‌درماني مبتني بر خودآگاهي مي‌توانند بهزيستي روانشناختي و قضاوت اخلاقي دانش‌آموزان را بهبود بخشند.

Aim: The Aim of the present study was to determine the effectiveness of Spiritual Therapy Based self-awareness on psychological well-being and moral judgment of first year high school students in Tabriz. Method: The research method i a quasi-experimental (Pre-test, post-test with control group). The statistical universe of the present study was all male students of second year of high school in Tabriz in 2018- 2019. Sixty of them were selected by Multi-stage cluster random sampling and replaced in two experimental and control groups (30 each). Students in the experimental group received Spiritual Therapy Training (weekly one sessions 90 minutes) and the control group did not receive any training. Prior and after the training, the subjects completed Ethical Reasoning Questionnaire - Short Form of Rost et al (1972) and Reef Psychological Well-being Questionnaire (1995). Multivariate analysis of covariance and univariate covariance were used for data analysis. Results: The results of multivariate analysis of covariance showed that Spiritual Therapy Based self-awareness was effective on the components of psychological well-being (independence, mastery of the environment, personal growth, positive relationship with others, purposefulness in life, self acceptance). Also, the results of univariate analysis of covariance showed that Spiritual Therapy Based selfawareness had a significant effect on moral judgment. Conclusion: Therefore, school counselors and psychologists can improve students' psychological well-being and moral judgment by using Spiritual Therapy Based self-awareness.