انتخاب سناريو بهينه ازدياد برداشت تحت عدم قطعيت با مدل احتمالي سطح پاسخ و معيارهاي تصميم گيري كمي براي يكي از مخازن ناهمگن عظيم ايران

عدم قطعيت در بخش بالادستي صنعت نفت خصوصاً در مراحل ابتدايي توسعه ميدان، به دليل كمبود داده‌هاي مخزني و كثرت پارامترهاي نامشخص زياد است. تعيين مواردي همچون نفت درجاي مخزن، ضريب بازيافت و ارزش خالص فعلي سناريوهاي توليدي نيازمند آناليز عدم قطعيت است. در اين مقاله با استفاده از روش سطح‌پاسخ و شبيه‌سازي مونت كارلو، عدم قطعيت در يك ميدان ناهمگن عظيم توسعه نيافته و تأثير آن بر انتخاب سناريو ازدياد برداشت بررسي شده است . سپس با كمك دو معيار تصميم‌گيري تابع زيان و مطلوبيت كل، بهترين سناريو با در نظر گرفتن عدم قطعيت انتخاب شد. طبق معيار «تابع زيان» ، سناريو پليمر داراي بيشترين مقدار «بهترين تخمين» در تمامي حالات توابع زيان استفاده شده را داراست و به عنوان بهترين سناريو توليدي تحت عدم قطعيت انتخاب شد. همچنين طبق معيار تصميم‌گيري «مطلوبيت كل»، سناريوي پليمر داراي بيشترين مقدار مطلوبيت كل از بين تمام سناريوها بوده و به عنوان بهترين سناريو تحت عدم قطعيت انتخاب شد. نتايج نشان دادند كه پارامترهاي تراوايي، گذردهي سيال، سطح تماس نفت و آب و Net to Gross بيشترين تأثير بر توليد نفت مخزن را دارند. همچنين پس از انجام آناليز عدم قطعيت، استفاده از توابع زيان مختلف، مقدار «بهترين تخمين» سناريوهاي توليدي را تحت تأثير خود قرار مي‌دهد. معيار مطلوبيت كل، روش مناسبي براي رتبه‌بندي سناريوهاي توليدي و تصميم‌گيري براي انتخاب بهترين سناريو صيانتي تحت عدم قطعيت است.