ارسال المثل در مجموعه آثار فارسي احمد غزالي

Ersal al Masal in Persian works of Ghazali

آثار گذشتگان، ميراث ارزشمندي براي معاصران و آيندگان است. كارهاي فرهنگي و ادبي با بن مايه هاي معرفتي خود، غذاي معنوي اهل فكر و هنر است و علت آن هم اين است كه پل ارتباطي بين گذشته و حال هستند و شناخت و معرفت ما را افزايش مي دهند. عهد سلجوقي نيز از اين علوم و فنون بي بهره نمانده است. احمد غزالي (متوفاي 520 ه. ق) از عارفان فقيه ايران زمين است. مجموعه ي آثار وي به اهتمام احمد مجاهد، از كارهاي شناخته شده ي قرن ششم هجري است و عبارتند از: بحرالحقيقت، رساله الطيور، سوانح، رساله ي عينيه، نامه هاي غزالي، وصيت نامه و مقاله ي روح. اين آثار كه به نثر آميخته به نظم نوشته شده است در بيان انديشه هاي عرفاني، فقهي، ديني، اخلاقي، پند و اندرز و گاه رمزي مي باشند. او در اين آثار در انواع صنايع لفظي و معنوي، به ويژه تمثيل، طبع آزمايي كرده است. از اين رو براي نشان دادن سبك نثر احمد غزالي لازم است ضرورت تحقيق در اين مقاله گرايش وي را به "ارسال المثل و تمثيل" نمايان مي سازد. يافته هاي پژوهش نشان مي دهد كه برخي از تمثيلات او ساخته و پرداخته ي طبع خودش و بعضي از آنها متاثر از فكر پيشينيان اوست. هدف از مقايسه ي اين تمثيلات در آثار نويسنده معلوم سازد كه بيشينه كاربرد ارسال المثل به گونه توصيفي در رساله عينيه و كمينه ي كاربرد آن در نامه هاي بازمانده از وي مي باشد، به شرحي مي خوانيم.

Works of past writers are considered as valuable heritage for the present and the future. Works of Culture and literature with epistemological theme are the mental input for those with thought and art as they are seen as bridges which relate our present and past and increase our knowledge. The Seljuki period is an era during which there were plenty of arts and skills in Iran. Ahmad Ghazali (died in 520) was one of the Faghis and mystics in Iran. His works that were collected by Ahmad Mojahed are among the most important works of 6th century and are as follows: Bahr-al Haghighat, Resala- al Toyoor, Savaneh, Resalat- ak Eyniyeh, Ghazali letters,Vasiat Nameh, and Maghale Rooh. These works which are in prose mixed with verse try to convey his ideas in mysticism, jurisprudence, religion, ethics, advice and sometimes in code. He made use of literary devices as allegory a lot. So to demonstrate Ghazali'z style we have to study his inclination to Ersal al Masal va Tamsil. The results show that some of the allegories are made by Ghazali himself and some others are borrowed from the previous writers. Moreover; the maximum number of allegories are found in Resaleh Eyniyeh and the minimum number of allegories are found in his letters.