استعاره‎ هاي سياست و حكومت در گفتمان حزب جمهوري اسلامي

حزب جمهوري اسلامي تأثيرگذارترين تشكل سياسي در استقرار نظام جمهوري اسلامي و دهۀ اول پس از انقلاب اسلامي است. اين مقاله به بررسي فهم از سياست و حكومت در گفتمان اين حزب مي‎پردازد. پرسش اصلي پژوهش اين است كه «در گفتمان حزب جمهوري اسلامي، سياست و حكومت با چه استعاره‎هايي فهميده مي‎شوند؟» براي پاسخ به اين پرسش با استفاده از نظريۀ استعارۀ مفهومي ليكاف و جانسون و روش شناسايي استعاره، به تحليل استعاره‎اي گفتمان حزب جمهوري اسلامي پرداخته شده است. پژوهش رويكردي شناختيادراكي به مسئله دارد، از نوع كيفي است و در پاسخ به پرسش مطرح‎شده، فرضيه‎اي را آزمون نمي‎كند.نويسنده به اين نتيجه رسيده كه فهم سياست و حكومت و مفاهيم انتزاعي مرتبط با آنها در گفتمان حزب، با استفاده از تجربيات روزمرۀ مرتبط با كنش‎ها و ادراكات مذهبي صورت مي‎گيرد. اسلام مكتبي به‎عنوان استعارۀ بنيادي، منبع اساسي درك اين مفاهيم است و حوزه‎هاي مبدأ عبادت، وظيفه، امانت الهي و تكليف در فهم اين مفاهيم نقشي محوري دارند. در اين گفتمان، سياست و دين، نهاد سياست و نهاد دين، و عمل سياسي و عمل ديني عين يكديگرند و شناخت سياسي از آگاهي مذهبي جدايي‎ناپذير است.