اثر متقابل فراواني منابع طبيعي از طريق شاخص حكمراني و مهاجرت نخبگان بر پيچيدگي اقتصادي در كشورهاي منتخب نفتي

در اقتصاد معاصر از دانش به‌عنوان عامل اصلي توليد ياد مي‌شود. براي اندازه‌گيري ميزان دانش به‌كار ‌رفته در توليدات يك كشور شاخص‌هاي مختلفي وجود دارد. يكي از اين شاخص‌ها، شاخص پيچيدگي‌اقتصادي است. باتوجه به اثر پيچيدگي‌اقتصادي بر رشد و توسعه و ميزان رقابت‌پذيري و قدرت چانه‌زني از يك سو و شكاف قابل‌توجه شاخص ‌پيچيدگي‌اقتصادي بين كشورهاي منتخب نفتي با كشورهاي توسعه‌ يافته از سوي ديگر نياز به بررسي علمي عوامل تعيين‌كننده پيچيدگي‌اقتصادي در راستاي تبديل ثروت‌هاي تجديدناپذير به ثروت‌هاي تجديدپذير در كشورهاي منتخب نفتي ضروري است. مطالعه حاضر با استفاده از روش گشتاورهاي‌تعميم‌يافته(GMM2) به بررسي تأثير متقابل فراواني منابع‌طبيعي از طريق شاخص حكمراني و مهاجرت نخبگان بر پيچيدگي ‌اقتصادي در كشورهاي برگزيده نفتي طي دوره 2016-2007 پرداخته ‌است. يافته‌هاي مطالعه حاكي از آنست كه فراواني منابع طبيعي از كانال حكمراني اثر مثبت و معنادار و مهاجرت نخبگان اثر منفي و معنادار با پيچيدگي‌اقتصادي در كشورهاي برگزيده نفتي دارند. علاوه بر اين يافته‌هاي تحقيق نشان مي‌دهد، شاخص ريسك‌ سياسي اثر منفي و معنادار بر پيچيدگي‌اقتصادي داشته‌است و اثر متقابل نوآوري و حقوق مالكيت‌فكري بر پيچيدگي‌اقتصادي در كشورهاي منتخب نفتي مثبت و معنادار بوده‌است.