جايگاه مؤلفه‌هاي ارتباطي حكمراني خوب در بهبود امنيت اجتماعي (با استفاده از رويكرد تحليل سلسله مراتبي فازي (Fuzzy AHP))

در ميان مدل‌هاي مختلفي كه محققان براي اداره امور پيشنهاد كرده‌اند، رويكرد حكمراني خوب است؛ ‌اين ‌رويكرد از ويژگي‌هايي برخوردار است كه آن را از ديگر رويكردها متمايز ساخته است. به همين سبب در چند دهه اخير ميزان مطالعات و توجه به آن به شكل فزاينده‌اي توسعه پيدا كرده است. مطالعه حاضر به‌منظور  بررسي و تحليل مفهومي نقش مؤلفه‌هاي فناوري‌هاي اطلاعاتي و ارتباطي رويكرد حكمراني خوب بر بهبود امنيت اجتماعي انجام شده است. پرسش اصلي پژوهش حاضر اين بوده كه از ميان مؤلفه‌هاي حكمراني خوب كه مرتبط با فناوري‌هاي اطلاعاتي و ارتباطي هستند، كدام‌يك بيشترين نقش را در تقويت امنيت اجتماعي دارند؟ اين پژوهش به روش تحليل سلسله‌مراتبي فازي (FAHP) اجرا شده است. اطلاعات پژوهش حاضر با استفاده از پرسشنامه محقق‌ساخته بر اساس مقايسه‌هاي زوجي از نمونه‌اي متشكل از 13 كارشناس در حوزه مديريت رسانه (بخش كيفي) و 66 نفر از كارشناسان علوم مديريت و مديريت رسانه (بخش كمي) در سال 1399 جمع‌آوري شده است. نتايج اين پژوهش نشان مي‌دهد، بيشترين تأثير بر توسعه امنيت در ايران، متعلق به دسترسي به جريان‌هاي اطلاعاتي است. پس‌ازآن، ارتباطات دوجانبه بين مردم و دولت و شفاف‌سازي تصميمات قرار دارند.