مـروري بر فاكتـورهاي ايمـونولوژيك در آلوپسي‌آره‌آتا و اثرات درماني ديفن‌سپيرون

آلوپسي آره‌آتا (AA) نوعي ريزش موي ناگهاني غيراسكاردهنده مي‌باشد كه به‌صورت پچ‌هاي گرد يا بيضي در هر منطقه مودار مي‌تواند مشاهده شود. اين بيماري يك اختلال اتوايمون با پاسخ ايمونولوژيكي عليه فوليكول‌هاي مو مي‌باشد كه عوامل ژنتيكي و محيطي در ايجاد آن نقش دارند. شيوع AA در حدود 0.2-0.1 درصد در سراسر جهان است. براساس شدت بيماري و محل‌هاي درگيري مي‌تواند به انواع آلوپسي با الگوي Patchy ، Alopecia reticularis، آلوپسي توتاليس، آلوپسي يونيورساليس، Alopecia ophiasis، آلوپسي Sisiapho، آلوپسي منتشر و Perinevoid alopecia areata تقسيم شود. گزينه‌هاي مختلف درماني براي AA وجود دارد ولي پس از خاتمه، ميزان عود زيادي بروز مي‌دهند. AA با انفيلتراسيون لنفوسيت‌هاي T اطراف بولب فوليكول مو شناخته مي‌شود و به عنوان درمان اصلي، كورتيكواستروئيد‌ها مطرح مي‌باشند. يكي ديگر از راه‌هاي درمان، ايمونوتراپي موضعي است كه از مواد بسيار مهم آن ديفنيل سيكلوپروپنون است (DPCP). اين ماده در مواردي كه بيش از 50% ريزش مو داشته‌اند يا مقاوم به درمان شده‌اند استفاده مي‌شود. مكانيسم دقيق عملكرد DPCP به‌درستي مشخص نيست ولي احتمالا نوعي رقابت آنتي‌ژنيك داشته و باعث كاهش توليد آنتي‌بادي‌هاي ضد فوليكول‌هاي مو مي‌شود. اين دارو مي‌تواند پاسخ ايمني را در پوست تغيير دهد و نسبت سلول‌هاي CD4 به CD8 در اطراف فوليكول مو را به نحوي عوض كند كه منجر به بهبودي بيماري شود. بيان شده كه ميزان رشد مجدد مو‌ها در درمان با DPCP به‌طور ميانگين 50 درصد است. در اين مقاله به بررسي آخرين يافته‌ها راجع به AA پرداخته و جوانب درماني آن، بالأخص با DPCP را بيان كرده‌ايم.