اثربخشي آموزش راهبردهاي حافظه كاري بر انعطاف پذيري شناختي و خودتنظيمي هيجاني در دانش آموزان ابتدايي

هدف از پژوهش حاضر تعيين اثربخشي آموزش راهبردهاي حافظه فعال بر انعطاف پذيري شناختي و خودتنظيمي هيجاني در دانش آموزان ابتدايي بود. اين پژوهش از نوع مطالعه شبه تجربي با طرح پيش آزمون – پس آزمون و گروه كنترل بود. جامعه آماري پژوهش دانش آموزان دختر ابتدايي شهر ماكو در سال تحصيلي 991398 به تعداد 3621 نفر بود. از اين جامعه، نمونه اي به حجم 30 نفر به روش نمونه گيري خوشه اي تصادفي انتخاب و به تصادف در دو گروه آزمايش و كنترل جايگزين شدند. ابزار جمع آوري اطلاعات شامل پرسشنامه سبك هاي عاطفي (ASQ) و آزمون دسته بندي كارت هاي ويسكانسين (WCST) بود. تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از تحليل كوواريانس چند متغيري در برنامه spss انجام شد. تحليل داده ها نشان داد كه آموزش راهبردهاي حافظه كاري منجر به تفاوت معني‌دار بين گروه‌ها در انعطاف پذيري شناختي و خودتنظيمي هيجاني شده است (0.05 p). با توجه به يافته ها، آموزش راهبردهاي حافظه فعال توانسته است به دانش آموزان اين توانايي را بدهد كه فرايندهاي انعطاف پذيري شناختي و خودتنظيمي هيجاني خود را بهبود دهند.