نقش باورهاي معرفت شناختي و خودكارآمدي تحصيلي در پيش-بيني درگيري تحصيلي دانش‌آموزان

پژوهش حاضر به منظور پيش بيني درگيري تحصيلي براساس باورهاي معرفت شناختي و خودكارآمدي تحصيلي در دانش آموزان پسر متوسطه دوم شهر قيدار انجام شد. پژوهش حاضر توصيفي از نوع همبستگي بود و جامعه آماري شامل كليه دانش آموزان پسر متوسطه دوم شهر قيدار بودند كه تعداد 250 دانش آموز به روش نمونه گيري تصادفي خوشه اي به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. ابزارهاي پژوهش شامل پرسشنامه باورهاي معرفت شناختي (شومر، 1998)، پرسشنامه خودكارآمدي تحصيلي (جينكز و مورگان، 1999) و پرسشنامه درگيري تحصيلي (پنتريچ و ديگروت، 1991) بود. تجزيه و تحليل داده ها با آزمون همبستگي پيرسون و رگرسيون چند متغيره در نرم افزار  SPSS26انجام شد. نتايج آزمون همبستگي پيرسون نشان داد كه بين باورهاي معرفت شناختي و خودكارآمدي تحصيلي با درگيري تحصيلي رابطه معني داري (05/0 p) وجود دارد يعني دانش آموزاني كه از باورهاي معرفت شناختي و خودكارآمدي تحصيلي بالاتري برخوردار باشند از درگيري تحصيلي بالاتري برخوردار هستند. نتايج تحليل رگرسيون چند متغيره نشان داد كه باورهاي معرفت شناختي و خودكارآمدي تحصيلي توانايي پيش بيني درگيري تحصيلي را دارند. لذا، بر مبناي نتايج اين پژوهش مي توان ادعا كرد كه جهت ارتقا عملكرد تحصيلي دانش آموزان مي توان بر باورهاي معرفت شناختي و خودكارآمدي تحصيلي آنها مداخلات روانشناختي انجام داد.