رابطه هوش هيجاني و اجتناب تجربي با آمادگي به اعتياد در دانشجويان

هدف: هدف از پژوهش حاضر پيش‌بيني آمادگي به اعتياد در دانشجويان براساس هوش هيجاني و اجتناب تجربي بود. روش شناسي‌: روش پژوهش توصيفي از نوع همبستگي بود. جامعه آماري پژوهش حاضر را كليه دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي ايران تشكيل داددند كه در سال تحصيلي 96-1395 مشغول به تحصيل بودند. حجم نمونه 150 نفر دانشجو بود كه به شيوه نمونه‌گيري هدفمند انتخاب شدند. ابزارهاي مورد استفاده در اين پژوهش، مقياس ايراني آمادگي اعتياد (زرگر، 1385)، پرسشنامه هوش هيجاني سيبر يا شرينگ (1990) و پرسشنامه‌ اجتناب تجربي (هيز و همكاران، 2004)  بودند. تجزيه و تحليل اطلاعات به دست آمده از اجراي پرسشنامه ها از طريق نرم افزار spss20 در دو بخش توصيفي و استنباطي (همبستگي پيرسون، رگرسيون چندگانه) انجام پذيرفت. يافته‌ها: نتايج تحليل آماري نشان داد تأثير متغير هوش هيجاني و مؤلفه‌هاي آن در معادله رگرسيوني معنادار بود(0.01 p). همچنين بين اجتناب تجربي با آمادگي به اعتياد همبستگي مثبت معنادار وجود داشت (0.01 p). بحث و نتيجه‌گيري: داده هاي پژوهش حاضر نشان داد دانشجوياني كه هوش هيجاني پاييني دارند، آمادگي به اعتياد بالاتري را نسبت به دانشجوياني كه هوش هيجاني بالاتري داشتند از خود نشان دادند.