مدل ‌يابي اشتياق تحصيلي بر اساس جو مدرسه و كيفيت زندگي با ميانجي‌گري خودتنظيمي در دانش‌آموزان دو والد

هدف: پژوهش حاضر با هدف مدل‌يابي اشتياق تحصيلي بر اساس جو مدرسه و كيفيت زندگي با ميانجي‌گري خودتنظيمي در دانش‌آموزان انجام شد. روش شناسي‌: اين مطالعه مقطعي از نوع همبستگي بود. جامعه پژوهش دانش‌آموزان دختر دوره دوم متوسطه شهر تهران در سال تحصيلي 1398-99بودند. نمونه پژوهش 350 دانش‌آموز بود كه با روش نمونه‌گيري تصادفي چندمرحله‌اي انتخاب شدند. علاوه بر فرم اطلاعات جمعيت‌شناختي، براي گردآوري داده‌ها از پرسشنامه‌هاي اشتياق تحصيلي (فردريكز و همكاران، 2004)، جو مدرسه (لي و همكاران، 2017)، كيفيت زندگي (وار و شربورن، 1992) و خودتنظيمي (بوفارد و همكاران، 1995) استفاده شد. داده‌ها با روش مدل‌يابي معادلات ساختاري در نرم‌افزارهاي SPSS-22 و LISREL-8.8 تحليل شدند. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه مدل اشتياق تحصيلي بر اساس جو مدرسه و كيفيت زندگي با ميانجي‌گري خودتنظيمي در دانش‌آموزان برازش مناسبي داشت. همچنين، جو مدرسه بر خودتنظيمي و اشتياق تحصيلي اثر مستقيم و معنادار، كيفيت زندگي بر اشتياق تحصيلي اثر مستقيم و معنادار و خودتنظيمي بر اشتياق تحصيلي اثر مستقيم و معنادار داشت (0.05 P)، اما كيفيت زندگي بر خودتنظيمي اثر معناداري نداشت (p 0/05). ديگر نتايج نشان داد كه جو مدرسه با ميانجي‌گري خودتنظيمي بر اشتياق تحصيلي اثر غيرمستقيم و معنادار داشت (0.05 P)، اما كيفيت زندگي با ميانجي‌گري خودتنظيمي بر اشتياق تحصيلي اثر معناداري نداشت (p 0/05). بحث و نتيجه‌گيري: طبق نتايج، براي بهبود اشتياق تحصيلي دانش‌آموزان مي‌توان از طريق ارتقاي جو مدرسه، كيفيت زندگي و خودتنظيمي آنان اقدام كرد.