اثربخشي نمايش خلاق بر تنظيم شناختي هيجان در نوجوانان تيزهوش پرخاشگر

هدف: هدف از اين پژوهش تعيين اثربخشي نمايش خلاق بر تنظيم شناختي هيجان در نوجوانان تيزهوش پرخاشگر بود. روش پژوهش: در اين مطالعه شبه آزمايشي از طرح پيش آزمون- پس آزمون و پيگيري استفاده شد. جامعه آماري اين پژوهش را كليه نوجوانان تيزهوش دختر كه در مدارس استعدادهاي درخشان شهر تهران مشغول به تحصيل هستند تشكيل دادند. روش نمونه گيري در اين پژوهش نمونه گيري در دسترس بود. تعداد نمونه برابر با 30 نفر (۱۵ نفر در گروه شاهد و ۱۵ نفر در گروه آزمايش) بود. ابتدا پرسشنامه هاي پرخاشگري باس و پري (1992) و تنظيم شناختي هيجان گارنفسكي (2001) تكميل شد. سپس نوجوانان به تصادف به دو گروه آزمايش و شاهد گمارش شدند. گروه آزمايش طي 12 جلسه در برنامه نمايش خلاق شركت كردند. پس از اتمام جلسه دوازدهم، و 1 ماه پس از آن (به منظور بررسي ماندگاري برنامه درماني) پرسشنامه ها مجدداً توسط آزمودني هاي هر دو گروه تكميل شد.به منظور تجزيه و تحليل داده ها از تحليل واريانس با اندازه گيري مكرر استفاده شد. يافته ها: نتايج نشان داد كه تنظيم شناختي هيجان گروه آزمايش پس از مداخله در مقايسه با گروه شاهد به طور معنادار (p 0/01) افزايش يافت. بحث و نتيجه گيري: به نظر مي رسد كه برنامه درماني نمايش خلاق روش مداخله مناسبي براي بهبود تنظيم شناختي هيجان است، بنابراين مي توان از اين برنامه براي ارتقاء سلامت نوجوانان تيزهوش پرخاشگر استفاده نمود.