ارزيابي عوامل موثر بر زيست پذيري شهري در سكونتگاه‌هاي غيررسمي، مطالعه منطقه 14 شهراصفهان

رويكرد زيست پذيري به معناي توان و قابليت يك مكان براي تامين نيازهاي زيستي ساكنان اعم از مادي و غيرمادي در جهت ارتقاي كيفيت زندگي و ايجاد بستر شكوفايي توانمنديهاي عموم شهروندان مي‌باشد و از آنجا كه سكونتگاههاي غيررسمي از خدمات و امكانات شهري كم بهره بوده و نيازمند توجه به كيفيت شهري مي‌باشند، هدف اصلي اين پژوهش ارزيابي عوامل مؤثر بر زيست‌پذيري شهري در سكونتگاههاي غيررسمي منطقه 14 شهر اصفهان مي‌باشد. روش تحقيق كاربردي و در چارچوب روش‌هاي توصيفي – تحليلي قرار مي‌گيرد. جهت گردآوري داده‌ها از روش پيمايشي، اسنادي و ميداني استفاده گرديده است. همچنين براي تجزيه و تحليل اطلاعات جمع آوري شده از تكنيك‌هاي آماري PLS و روش تصميم گيري چند معياره بهره گرفته شده است. از نتايج بدست آمده در ارزيابي صورت گرفته اينكه شاخص اقتصادي در زيست پذيري شهري با ميانگين كل 2.13، از متوسط استاندارد پايين‌تر و از نارضايتي بيشتري در بين ساكنين مي‌باشد. در بين نماگرهاي بررسي شده در شاخص اقتصادي، وضعيت سرمايه گذاري در محلات با ميانگين 1.8 از كمترين رضايت در بين ساكنين محلات برخوردار مي‌باشد. در عين حال شاخص كالبدي با ميانگين كل 2.58 از رضايت بيشتري برخوردار بوده ليكن از متوسط استاندارد كمتر است و در اين شاخص نيز نماگر وضعيت برخورداري از خدمات مذهبي با ميانگين 3.24 از بيشترين رضايت برخوردار مي‌ب‌اشد.