تحليل فلسفي-حقوقي همجنس‌گرايي: گناه «لواط» يا حق «ازدواج هم‌جنس‌گرايان»

در ميان مسائل بشري شايد كمتر مسأله‌اي را بتوان يافت كه زماني از بزرگترين گناهان محسوب شده باشد و زماني ديگر، يكي از مهمترين سرفصل‌هاي حقوق بشر! مقاله حاضر ضمن توجه به تفاوت ظريف بين رفتارهاي جنسي، با گرايشات هم‌جنس‌خواهانه و هويت هم‌جنس‌گرا، ابتدا مروري دارد بر تطوراتي كه منجر به قانوني كردن ازدواج هم‌جنس‌گرايان در جوامع غربي شد، تا معلوم كند كه چگونه با يك سلسله برساخت‌هاي اجتماعي، امري كه به عنوان «گناه» (يعني جرمي كه علاوه بر جرم بودنش در دنيا، عقوبت اخروي هم دارد) شناخته مي‌شد، تدريجاً به عنوان «حق» بازنمود شد. سپس با تاملي فلسفي درباره آنچه مجوز «حق» دانستن چيزي براي انسان مي‌شود، نشان دهد گشودن مدخلي با عنوان «حق هم‌جنس‌گرايي» در زمره آنچه به عنوان حقوق بشر در عرصه جهاني قابل طرح است، نه‌تنها اقدامي ناموجه است، بلكه بر مباني‌اي تكيه زده، كه قبول آن مباني، علاوه بر اينكه امكان قبول حقوق بشر را، به عنوان يك امر جهان‌شمول كه همگان موظف به رعايت آن باشند، زير سوال مي‌برد، جايي براي دفاع از حقوق اقليت‌ها (كه مي‌خواهند «ازدواج هم‌جنس گرايان» را به عنوان يكي از حقوق اقليتها به رسميت بشناسند) باقي نمي‌گذارد.