زون‌بندي مخزني بر اساس داده‌هاي پتروگرافي و پتروفيزيكي (مطالعه موردي: بخش بالايي سازند سروك در يكي از ميدان‌هاي نفتي ناحيه دشت آبادان، جنوب غربي ايران)

سازند سروك در كرتاسه مياني به سن آلبين – تورونين با تركيب سنگ شناسي غالب سنگ‌آهك و آهك دولوميتي يكي از مهم‌ترين مخازن نفتي در جنوب غربي ايران به شمار مي رود. در اين مطالعه به‌منظور ارزيابي كيفيت مخزني بخش بالايي سازند سروك در يكي از ميدان‌هاي نفتي ناحيه دشت آبادان از نتايج مطالعات مقاطع نازك ميكروسكوپي، داده هاي تخلخلتراوايي مغزه و نمودارهاي پتروفيزيكي يك چاه استفاده‌ شده است. بر اساس مطالعات مقاطع ميكروسكوپي، سازند سروك در 5 كمربند رخساره اي پهنه جزر و مدي، لاگون، پشته سدي، رمپ مياني و رمپ خارجي نهشته شده است. انحلال، شكستگي، سيماني شدن، تراكم و دولوميتي شدن از مهم‌ترين فرآيندهاي دياژنزي مؤثر بر تغييرات كيفيت مخزني اين سازند به‌حساب مي روند. رخساره هاي الكتريكي (EF) بر مبناي نمودارهاي چاه پيمايي و آناليز خوشه بندي سلسله‌مراتبي تعيين ‌شده است. با استفاده از روش هاي پتروفيزيكي شاخص زون جرياني (FZI) و لورنز اصلاح شده بر مبناي چينه شناسي (SMLP) به ترتيب 5 و 7 واحد جرياني تعيين شد. درنهايت، مطالعات مقاطع ميكروسكوپي، رخساره هاي الكتريكي و واحدهاي جرياني هيدروليكي در چارچوب زون‌بندي مخزني به روش لورنز بررسي‌شده و ارتباطات آن‌ها مورد بررسي و تفسير قرار گرفته است. درنتيجه، رخساره هاي دانه پشتيبان مربوط به كمربندهاي رخساره اي پشته سدي و رمپ مياني (به سمت خشكي) و فرآيندهاي دياژنزي افزاينده كيفيت مخزني مانند انحلال و شكستگي بهترين زون‌هاي مخزني را تشكيل داده اند. در طرف مقابل، رخساره هاي گل پشتيبان كمربندهاي رخساره اي رمپ مياني (به سمت درياي باز) و رمپ خارجي، پهنه جزر و مدي و لاگون و فرآيندهاي دياژنزي كاهنده مانند سيماني شدن، تراكم و دولوميتي شدن به عنوان زون‌هاي ضعيف يا غير مخزني معرفي شده اند. به‌طوركلي رخساره هاي رسوبي و بعدازآن دياژنز، مهم‌ترين عامل كنترل كننده گسترش زون‌هاي مخزني در بخش بالايي سازند سروك محسوب مي‌شوند. نتايج حاصل از اين مطالعه نشان داد كه زون‌بندي مخزني بر اساس روش لورنز اصلاح‌شده بر مبناي چينه شناسي (SMLP) مي‌تواند در تفسير ناهمگني هاي مخزني بخش بالايي سازند سروك در مقياس ميداني مفيد باشد.