تحليل تاريخي مقارن سازي جشن نوروز و غدير در عصر صفوي

نوروز بر نخستين ماه سال خورشيدي اطلاق، و در قالب جشني باشكوه در ايران پيش از اسلام برگزار مي‌شده است؛ پس از اسلام، در دوران بني‌اميه و به‌خصوص در عهد بني‌عباس، نوروز، جاني دوباره يافت تا اينكه در عصر صفوي، به‌عنوان عصر بازيافت وحدت ملي ايران پس از اسلام، به شكوه سابق خود دست پيدا كرد؛ هدف موردنظر اين پژوهش تبيين چيستي و چرايي پيوند ميان جشن باستاني نوروز با آموزه هاي شيعي به خصوص جشن غدير در عصر صفوي است؛ هدفي كه پژوهش حاضر سعي دارد با روش توصيفي تحليلي به دو پرسش پيرامون آن پاسخ دهد:  1 شواهد پيوند نوروز با  غدير در عصر صفوي چيست؟ 2 چرا در عصر صفوي نوروز با آموزه هاي شيعي مقارن سازي شد ؟     شواهد پيوند ميان نوروز و غدير در عصر صفوي را مي توان در برخي مصادر حديثي، سفرنامه ها و نوروزنامه هايي كه در آن دوران تأليف شد ريشه يابي نمود. اين مقارن سازي تلاشي بود از سوي حكومت صفويه به منظور گسترش تشيع ميان ايرانيان، مقابله با دولت سني مذهب عثماني، بهره مندي از هداياي نوروزي و استحكام نوروز بود.