مقايسه تأثير دو روش مداخله گروهي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد و مداخله گروهي تنظيم هيجاني بر هموگلوبين گليكوزيله و كيفيت زندگي بيماران مبتلا به ديابت نوع ۲

زمينه و هدف: نظر به نقش مشكلات روان شناختي در ابتلا و حفظ روند مزمن بيماري هايي مانند ديابت، بررسي و اجراي مداخلات مؤثر در مبتلايان از ضروريات تحقيقات امروزي است؛ بنابراين اين مطالعه با هدف مقايسه تأثير مداخله گروهي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد و مداخله گروهي تنظيم هيجاني بر هموگلوبين گليكوزيله و كيفيت زندگي بيماران مبتلا به ديابت نوع ۲ انجام گرفت. روش كار: در اين مطالعه نيمه تجربي با طرح قبل و بعد و با گروه كنترل از ميان بيماران مبتلا به ديابت نوع ۲ مراجعه كننده به انجمن پيشگيري و كنترل ديابت ايرانيان در شش ماهه دوم سال ۱۳۹۸ تعداد 45 نفر به روش در دسترس انتخاب و به طور تصادفي در سه گروه كنترل (15 نفر)، درمان مبتني بر پذيرش و تعهد (15 نفر) و تنظيم هيجاني (15 نفر) جايگزين شدند. شركت كنندگان قبل و بعد از مداخله و سه ماه بعد از مداخله، پرسشنامه هاي استاندارد كيفيت زندگي بيماران ديابتي را تكميل كردند و سطح سرمي هموگلوبين گليكوزيله آن ها ثبت گرديد. داده هاي به دست آمده در نرم افزار آماري SPSS به روش تحليل واريانس اندازه مكرر آناليز گرديد. يافته ها: نتايج نشان داد كه در هر دو گروه درماني مبتني بر پذيرش و تعهد و تنظيم هيجاني سطح هموگلوبين گليكوزيله كاهش و كيفيت زندگي، افزايش معناداري نسبت به گروه كنترل داشت (0/05 p). دو گروه مداخله از نظر ميزان اثربخشي بر ميزان هموگلوبين گليكوزيله، تفاوت معناداري نداشتند (0/99=p). اما تاثير درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر كيفيت زندگي بيماران مبتلا به ديابت نسبت به تنظيم هيجاني بيشتر بود (0/05 p). نتيجه گيري: نتايج نشان داد كه مداخلات تنظيم هيجاني و درمان مبتني بر پذيرش و تعهد، كيفيت زندگي بيماران را افزايش و سطح هموگلوبين گليكوزيله را كاهش مي‫دهند. بنابراين پيشنهاد مي شود در جهت بهبود كيفيت زندگي بيماران و كاهش سطح هموگلوبين گليكوزيله در كنار روش هاي آموزشي و دارويي معمول، مداخلات تنظيم هيجاني و درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر حسب هدف درماني بهره برده شود