منطقه گرايي در آفريقا از منظر مكتب كپنهاگ

از ديرباز همواره رهبران كشورهاي آفريقاي تلاش نموده اند با توجه به تحولات داخلي و بين المللي، ضمن اتخاذ استراتژي واحد منطقه گرايي به منظور وحدت قاره آفريقا موجبات رشد و توسعه اين قاره را فراهم آورند. با تأسيس و ظهور «سازمان وحدت آفريقا» و سير روند تحول آن كه منجر به ايجاد «اتحاديه آفريقا» در عرصه معادلات ساختاري منطقه آفريقا شد، ساز و كاري درون منطقه اي در بين كشورهاي عضو بوجود آمد تا به صورت همه جانبه، عوامل سياسي، اقتصادي، فرهنگي، امنيتي مشترك را به هم پيوند دهد و فرايند همكاريهاي منطقه اي و منطقه گرايي را ارتقاء بخشد. وضعيت امنيتي و اقتصادي منطقه آفريقا كه هم تحت تأثير بازيگران دولتي و هم بازيگران فرامنطقه اي قرار دارد، فرايند توسعه منطقه گرايي را دچار مشكلات و موانعي ساخته كه چشم انداز و تحقق اهداف مورد نظر به آساني قابل دست يابي نباشد. از طرف ديگر در راستاي تحولات جهان و منطقه، كشورهاي آفريقايي به ضرورت دريافته اند كه براي مقابله با چالش هاي موجود در آفريقا، نياز به همبستگي و انسجام بيشتري است تا بتوانند به اهداف اتحاديه آفريقا دست يابند. در اين مقاله براي مطالعه روند همگرايي منطقه اي در آفريقا؛ علاوه بر بررسي موانع ساختاري آفريقا، بحث مسائل امنيتي و تأثير آن در عرصه رشد و توسعه كشورهاي آفريقايي به عنوان عنصر تعيين كننده مورد نقد و بررسي قرار مي گيرد. نويسندگان تلاش دارند تا با رويكردي توصيفي-تحليلي؛ منطقه گرايي در آفريقا را با استفاده از مكتب كپنهاگ بررسي كنند.