برنامه راهبردي توسعه شهرهاي مرزي ايران، مطالعه موردي؛ شهر مرزي بندر آستارا

در عصر حاضر، گذار از الگوي طرح‌هاي جامع شهري به سمت برنامه‌ريزي راهبردي با توجه به خاصيت تركيبي، انعطاف‌پذيري و پويايي آن در جهت حل مسائل و تحولات آينده موردتوجه قرارگرفته است. از طرفي، شهرهاي مرزي با توجه به همسايگي بسيار نزديك به كشورهاي مجاور، يكي از حساس‌ترين نقاط هستند. لذا در اين پژوهش، شهر مرزي بندر آستارا به دليل موقعيت ويژه، به‌عنوان مطالعه موردي انتخاب‌شده است. هدف اصلي پژوهش حاضر، شناخت قابليت‌ها و موانع موجود در شهر مرزي بندر آستارا و تحليل راهبردهاي مؤثر در توسعه اين شهر است. روش تحقيق پژوهش حاضر كمي است. جامعه آماري در اين پژوهش، ساكنين شهر آستارا و نمونه‌گيري از نوع تصادفي ساده مي‌باشد. براي جمع‌آوري داده‌ها، مصاحبه نيمه ساختارمند با 200 نفر از ساكنين شهر آستارا انجام‌گرفته است. جهت تحليل عوامل داخلي و خارجي از ماتريس SWOT و همچنين براي اولويت‌بندي راهبردها از روش QSPM استفاده‌شده است. نتايج حاصل از پژوهش حاكي از آن است كه برآيند راهبردهاي تدوين‌شده براي اين شهر مرزي، در موقعيت تهاجمي قرار دارد و سه‌راهبرد بهره‌گيري از لبه قوي درياي كاسپين در راستاي استفاده از پتانسيل جذب گردشگران خارجي، تقويت بازارچه‌هاي ساحلي و مرزي در راستاي افزايش گردشگري و رونق اقتصادي شهر از طريق ايجاد بسترهاي برگزاري رويدادها، به ترتيب داراي بيش‌ترين نمره جذابيت مي‌باشند. اين بدان معني است كه با برنامه‌ريزي صحيح و اصولي و با بهره‌گيري از نقاط قوت و فرصت‌هاي اين شهر، مي‌توان در جهت نيل به توسعه پايدار و رونق اقتصادي اين شهر گام برداشت.