بررسي عوامل منطقه اي تغيير رويكرد عربستان سعودي در سياست خارجي نسبت به كشورهاي منطقه خليج فارس

تداوم و استمرار اصول و اهداف سياست خارجي و تلاش براي حفظ وضع موجود را مي‌توان مخرج مشترك تمامي نظريات ارائه شده در رابطه با اهداف و اصول سياست خارجي عربستان سعودي دانست بنابراين ثبات و استمرار به عنوان مؤلفه‌ي مهم محافظه‌كاري در سياست ‌خارجي عربستان را مي‌توان در استمرار و تداوم اعمال اصول و اهداف كلان آن در چارچوب سياست‌ خارجي بررسي كرد. اما طي چند سال اخير رويكردهاي اين كشور در منطقه نشانگر عبور اين كشور از سنت محافظه كاري و گرايش به رويكرد تهاجمي است. حضور فعال و گسترده در بحران سوريه و تلاش هاي مقابله جويانه در برابر ايران نشان دهنده اين است كه عربستان وارد مرحله متفاوتي در سياست خارجي خود شده است. در اين راستا، اين مقاله درصدد پاسخ به اين سؤال است كه چه عواملي باعث به وجود آمدن تحول در الگوهاي رفتاري سياست خارجي عربستان سعودي در منطقه خليج فارس شده است؟ همچنين نقش و رويكرد جمهوري اسلامي ايران در منطقه چه تاثيري بر اين تحول در سياست خارجي عربستان داشته است؟ بر اين اساس فرضيه مقاله اين است كه رويكرد سياست خارجي عربستان سعودي(به خصوص پس از سقوط صدام در عراق) از حالتي محافظه كارانه به سوي رفتاري تهاجمي تغيير يافته است كه شرايط منطقه اي نقش مؤثري در اين تحول داشته است. روش تحقيق مبتني بر راهبرد تحقيقي توصيفي – تحليلي است.