فرصت‌هاي سياسي و تاثير آن در وقوع بحران‌هاي امنيتي بر پايه نظريه ساختار فرصت سياسي مك آدام

نظريه جنبش اجتماعي به مدد تعامل و برهم‌كنش سه حوزه كاركردي آن، يعني فرصت‌هاي سياسي، ساختارهاي بسيج كننده و چارچوب‌ها، قادر است پويش‌هاي پيچيده و سيالي را كه يك كشور در مقام بحران‌هاي اجتماعي امنيتي به‌واسطه آن به فعاليت مي‌پردازد، مطمع نظر قرار دهد حال پرسش مقاله حاضر بر اين است كه فرصت‌هاي سياسي چه نقشي در بحران‌هاي امنيتي ايفا مي‌نمايد. فرض خود را بر اين استوار ساخته كه فرصت سياسي از طريق سرمايه‌گذاري بر ثبات يا بي‌ثباتي در بين مجموعه نخبگان، باز بودن نسبي يا انسداد سيستم حكومتي، ظرفيت يا تمايل طبيعي دولت به سركوب و وجود يا فقدان نخبگان متحد بر وقوع يا كنترل بحران‌هاي امنيتي تأثيرگذار هست. لذا مقاله حاضر كوشش مي‌كند تا با بازخواني ابعاد و مؤلفه‌هاي كليدي نظريه ساختار فرصت سياسي و شناخت قابليت‌هاي نظري آن، ميزان مفيد بودن و كارآمدي و مؤثر بودن فرصت‌هاي سياسي در وقوع بحران‌هاي امنيتي را به نمايش بگذارد و نتابج حاصله حاكيست دو بعد ثبات يا بي ثباتي در بين مجموعه گستره نخبگان و بازبودن نسبي يا انسداد سيستم حكومتي نسبت به دوبعد ديگر و چهار مؤلفه شكاف‌هاي قومي، مذهبي و نژادي؛ همگرايي بين نخبگان، ميزان مشاركت فعال آحاد جامعه و رسانه‌ها در بين بيست مؤلفه مورد بررسي تأثير بيشتري بر وقوع بحران‌هاي امنيتي نسبت به ساير ابعاد و مؤلفه دارند.