عنوان مقاله :
بررسي تطبيقي مولفه‌هاي توسعه اقتصادي در سياست خارجي جمهوري اسلامي ايران و مالزي
عنوان به زبان ديگر :
A Comparative Study of the Components of Economic Development in the Foreign Policy of the Islamic Republic of Iran and Malaysia
پديد آورندگان :
بهارلو، محمود دانشگاه آزاد اسلامي واحد تهران جنوب - دانشكده حقوق و علوم سياسي، تهران، ايران , عباسي، مجيد دانشگاه علامه طباطبايي - دانشكده حقوق و علوم سياسي، تهران، ايران , كشيشيان سيركي، گارينه دانشگاه آزاد اسلامي واحد تهران جنوب - دانشكده حقوق و علوم سياسي، تهران، ايران , آدمي، علي دانشگاه علامه طباطبايي - دانشكده حقوق و علوم سياسي، تهران، ايران
كليدواژه :
توسعه اقتصادي , سياست خارجي توسعه‌گرا , جمهوري اسلامي ايران , مالزي
چكيده فارسي :
هدف پژوهش حاضر بررسي مقايسه‌اي دولت و برنامه‌هاي توسعه اقتصادي در جمهوري اسلامي ايران و مالزي است. شناخت اركان قدرت و دولت و شاخصه‌هاي آن در جمهوري اسلامي ايران و مالزي، شناخت شباهت‌ها و تفاوت‌هاي عوامل پيشرفت و توسعه در ايران و مالزي، شناخت الگوي توسعه مالزي دوره ماهاتير محمد و جمهوري اسلامي ايران و ارائه راهبردهاي مناسب جهت توسعه و پيشرفت بيشتر در جمهوري اسلامي ايران از جمله ديگر اهداف اين پژوهش مي‌باشد. روش پژوهش، تحليلي- مقايسه‌اي بوده و نتايج نشان داد جمهوري اسلامي ايران در دوران هاشمي رفسنجاني (1368 تا 1376) با اجراي اولين برنامه 5 ساله توسعه و با تأكيد بر سياست باز اقتصادي، بيشتر توسعه اقتصادي كشور با توجه اندك به مسائل اجتماعي- فرهنگي را مدنظر داشت و سيد محمد خاتمي (1376-1384) ضمن گسترش روابط با كشورهاي خارجي، بيشتر توسعه سياسي و تقويت نهادهاي مدني را در داخل مورد توجه قرار داد.
در هر دو دوره، برنامه به صورت دقيق اجرايي نشد و بخش‌هايي از آن متناسب با گفتمان دولت‌ها
اجرا گرديد. اما مالزي در دوره زمامداري ماهاتير محمد اولاً با الگو قرار دادن ژاپن و كره جنوبي و با تكيه
بر سياست نگرش به شرق، ثانياً ايجاد يك قدرت بوروكراتيك مشروع و دولت كاملاً رشد يافته كه معيار سنجش و اعتبار و شايستگي آن در متخصصان و دانشمندان سياسي، اقتصادي و اجتماعي آن بود، ثالثاً
با برنامه‌ريزي دقيق و تعهد به اجراي برنامه و رابعاً توسعه روابط با كشورهاي همسايه و قدرت‌هاي بزرگ مانند آمريكا با هدف جذب سرمايه‌هاي خارجي، موفق شد تا رشد و توسعه اقتصادي خود را به بهترين وجه ممكن دنبال كند.
چكيده لاتين :
The purpose of this study is to compare the government and economic development programs in the Islamic Republic of Iran and Malaysia. Understanding the pillars of power and government and its characteristics in the Islamic Republic of Iran and Malaysia, recognizing the similarities and differences between the factors of progress and development in Iran and Malaysia, understanding the Malaysian development model of Mahathir Mohammad and the Islamic Republic of Iran and providing appropriate strategies for further development and progress in the Republic Islamic Iran are of the other objectives of this research.The research method was analytical-comparative and the results showed that the Islamic Republic of Iran during Hashemi Rafsanjani (1989-1997) with the implementation of the first 5-year development plan and with the emphasis on open economic policy, mostly considered the economic development of the country, but less attention was paid to socio-cultural issues; and Seyyed Mohammad Khatami (2005-2007) while expanding relations with foreign countries, focused more on political development and strengthening of civil institutions inside the country.
In both periods, the program was not implemented precisely and parts of it were implemented in accordance with the discourse of governments.But Malaysia during the reign of Mahathir Mohamad succeeded in pursuing its economic growth and development in the best possible way due to: first, following Japan and South Korea models and relying on the policy of having an attitude to the East, and second, creating a legitimate bureaucratic power and a fully developed government, which is measured by the credibility of political experts and scholars. Third, with precise planning and commitment to the program, and fourth, developing relations with neighboring countries and major powers such as the United States to attract foreign investment.
