نقش آينده‌پژوهي در قوانين ديني براي اداره جامعه براساس نظريه ادراكات اعتباري

The Effect of Futurology in Religious Rules to Manage Society Based on the Theory of Constructional Perceptions

هدف پژوهش حاضر بررسي مدل قانون‌گذاري دين و شريعت اسلامي براي اداره جامعه، براساس نظريه ادراكات اعتباري علامه طباطبائي است. روش پژوهش توصيفي- تحليلي بوده و نتايج نشان داد كه دين اسلام در بخش نيازهاي متغير انسان به جاي وضع قانون ثابت، اصولي را مطرح كرده كه اسلام‌شناسان مي‌توانند با آينده‌پژوهي به آينده‌هاي ممكن علم پيدا كرده، آينده مطلوب ديني را براي وصول انتخاب نمايند و در چارچوب آن اصول، متناسب با شرايط مكان و زمان براي ساخت آينده مطلوب، قوانين و ساختارهاي مناسب، هدايت‌بخش و سعادت‌آفرين وضع ‌كنند و اين قوانين ممكن است از يك مكان به مكان ديگر و از زماني به زمان ديگر تفاوت داشته باشند.

The purpose of the present study is to survey legislation model in Islamic religion and Sharī’at to manage society based on the theory of constructional perceptions by Allāmah Tabātabā’ī. The method of study is descriptive analysis and the results showed that in terms of a human’s changing needs, Islam instead of a fixed law, has raised some principles by which Islamic scholars can gain awareness about the possible future and choose the optimal religious future. Within the framework of these principles and in line with time and place conditions, they can legislate proper, guiding, and felicity laws and structures to make a favorable future. These laws may differ from one place and time to another.