واكاوي جايگاه سعادت در مكتب اخلاقي و سياسي افلاطون

A Research about the Position of Felicity in Plato’s Moral and Political School

هدف پژوهش حاضر تبيين نوع نگاه افلاطون به جهان زندگي و حيات است، آنجا كه اين فيلسوف با اتكاء به اصولي ثابت، صحبت از غايت حيات مي‌‌كند و به زبان استادش سقراط، سخن مي‌‌گويد و سعادت را به عنوان غايت‌‌الغايات مطرح مي‌‌كند. سوال اصلي پژوهش اين است كه آيا ميان انديشه سياسي و انديشه اخلاقي افلاطون ارتباطي وجود دارد؟ نقطه‌‌ي اشتراك اين ارتباط چيست؟ روش پژوهش تفسيري ـ انتقادي بوده و نتايج نشان داد همانطور كه اخلاق و سياست در فلسفه سياسي كلاسيك، پيوندي عميق دارند، مفهوم سعادت به خصوص در اخلاق غايت‌‌محور كلاسيك، نيز حلقه وصل اخلاق و سياست است.

The purpose of the present study is to explain Plato’s perspective to the world of living and life, as this philosopher relying on some fixed principles, speaks about the purpose of life and in his master’s words, introduces human felicity as Ghayat al-Ghayat (the goal of goals). The main research question is if there is a relationship between Plato’s political and moral ideology and what is their commonality? The method of this research is interpretive-analytical and the results showed that as there is a deep relationship between morality and politics in classic political philosophy, felicity especially in the classic theological morality, interrelates politics and morality together.