نوسازي غربي و غرب گرايي از پيامدهاي توسعه ايران (نشانه شناسي فيلم هاي دهه 40و 50)

Western Modernization and Westernization of the Consequences of Iran's Development (Semiotics of 40s and 50s Films)

اين مقاله در پي پاسخ به اين سوال است كه توسعه در ايران چه پيامدهايي داشته است. در اين راستا با رويكرد روش كيفي و با استفاده از تكنيك نشانه شناسي ملهم از نظرات پيرس به پيامدهاي توسعه در ايران پرداخته شده است. مورد مطالعه در اين پژوهش فيلمهاي سينمايي موج نوي دهه 40 و 50 است كه با استفاده از نمونه گيري هدفمند منجر به انتخاب 8 فيلم گرديد كه تا سطح اشباع نظري توانستند به محقق در يافتن پاسخ به سئوالات اين پژوهش ياري رسانند. نتايج يافته ها نشان مي دهد،" نوسازي غربي" و "غرب گرائي"، مقوله هايي است كه به عنوان پيامدهاي توسعه در اين فيلم­ها بازنمايي شده اند. از آنجاييكه توسعه نه تنها به معناي رشد اقتصادي، اروپائي كردن آداب و رسوم، و در شهر بزرگ زيستن نيست، بلكه طرز برداشت خاصي از انسان و زندگي است كه فيلم هاي مورد بررسي چنين امري را بازنمايي نكرده اند.

This research seeks to assess the consequences of development in Iran. In this way, with the approach of qualitative method and using a semiotic technique inspired by Pierce's views. In this study, eight movies were selected from the new wave movies of the 40s and 50s and used different levels of theories to find answers to the questions of this study. The results show that "Western modernization", and "Westernization" are the categories represented as the consequences of development in these films. Because development means economic growth, Europeanization of customs, and living in a big city, but also a particular way of thinking about people and life that the films in question have not represented.