بهينه‌سازي چند هدفه ي بهره‌برداري از منابع آب به منظور تعيين نياز اكوسيستم هاي آبي بر اساس الگوريتم هاي فراكاوشي

هدف از پژوهش حاضر، بررسي عملكرد الگوريتم‌هاي فراكاوشي براي برنامه‌ريزي و مديريت صحيح تخصيص به منابع و مصارف بالادست تالاب شادگان و تعيين نياز اكوسيستم پايين‌دست بوده است. طوري كه علاوه بر بيشينه‌سازي درصد تأمين نيازهاي حوضه در طول دوره‌ي بهره‌برداري، ميزان شوري جريان ورودي به تالاب شادگان نيز كاهش يابد. ابتدا بر اساس وضع موجود، مدل تهيه شده با عنوان سناريوي مرجع براي يك دوره‌ي ۳۰ ساله (۱۳۹۹ تا سال ۱۴۲۸) توسعه داده شد. براي دست‌يابي به بهترين پاسخ سيستم بر اساس معيارهاي كمّي و كيفي، عملكرد الگوريتم‌هاي M‌O‌I‌C‌A و M‌O‌P‌S‌O با عنوان سناريوي بهينه مقايسه شد و نتايج نشان داد كه الگوريتم M‌O‌I‌C‌A، عملكرد بهتري در تأمين نيازهاي مختلف و همچنين كاهش شوري جريان ورودي به تالاب شادگان نسبت به الگوريتم M‌O‌P‌S‌O دارد. با اجراي راه‌حل بهينه‌ي به دست آمده در M‌O‌I‌C‌A، مقدار شوري رودخانه در محل ورودي به تالاب شادگان به خصوص در ماه‌هاي كم آب در حدود ۵۵٪ كاسته شده است.