ارائه‌ي مدل دومرحله‌يي براي آمايش سرزمين طراحي شبكه‌ي زنجيره‌ي تأمين محصول گندم با استفاده از تكنيك ويكور و سيستم اطلاعات جغرافيايي (مطالعه‌ي موردي: استان فارس)

تغييرات اقليمي در ايران مانند بالارفتن ميانگين دما باعث شده حداقل ۱۵٪ از توليدات كشاورزي كاسته شود. گندم يكي از پرمصرف‌ترين محصولات استراتژيك كشاورزي و داراي اهميت در امنيت غذايي در ايران و جهان است. اين پژوهش آمايش كشت و طراحي شبكه‌ي زنجيره‌ي تأمين گندم را براي استان فارس به‌عنوان دومين توليدكننده‌ي گندم در ايران مورد مطالعه قرار داده است. در مرحله‌ي اول اراضي مناسب كشت با استفاده از سيستم اطلاعات جغرافيايي و تصميم‌گيري چندمعياره ارزيابي شده و از اطلاعات توليدكنندگان گندم به‌عنوان ورودي مدل طراحي شبكه‌ي زنجيره‌ي تأمين در مرحله‌ي دوم استفاده مي‌شود. نتيجه‌ي اين مدل نقشه‌يي است كه نمايش‌دهنده‌ي سرزمين‌هاي مناسب كشت گندم است. مرحله‌ي دوم مدل‌سازي رياضي خطي از نوع كمينه‌سازي هزينه‌ها شامل تصميمات انتخاب توليدكنندگان، سيلوها، آسياب‌ها و مصرف‌كنندگان مي‌شود. اين تحقيق نشان داده است حدود ۳۲ درصد و بيشتر در نواحي غربي و شمال غربي استان فارس در درجات بالاي تناسب اراضي براي كشت و زنجيره‌ي تأمين گندم قرار دارد.