تأثير تمرينات تصويرسازي حركتي بر تبحر حركتي كودكان مبتلا به اختلال طيف اوتيسم: يك مطالعه كارآزمايي باليني

زمينه و هدف: شيوع اختلال طيف اوتيسم رو به افزايش مي‌باشد كه توجه بيش‌تر به توان بخشي و ارتقاء سطح مهارتي افراد مبتلا را ضروري مي‌سازد. تحقيق حاضر با هدف تعيين تأثير تمرينات تصويرسازي حركتي بر مهارت هاي حركتي درشت و ظريف كودكان با اختلال طيف اوتيسم انجام شد. مواد و روش ها: در اين مطالعه كارآزمايي باليني، 30 كودك اوتيسم پسر 8 تا 11 ساله از سه مركز تخصصي اوتيسم شهر تهران در سال 1398 به صورت هدفمند انتخاب و داوطلبانه در تحقيق شركت كردند. آزمودني ها پس از جلسه پيش آزمون، به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل (هر گروه 15 نفر) تقسيم بندي شدند. گروه آزمايش، تمرينات تصويرسازي حركتي را در 5 جلسه يك ساعته به مدت 5 هفته دريافت كرد. در اين مدت، گروه كنترل به كارهاي روزمره و برنامه هاي آموزشي معمول خود مشغول بود. از آزمون استاندارد ارزيابي حركتي كودكان نسخه دوم در دو مرحله پيش و پس آزمون استفاده گرديد. داده‌ها با استفاده از آناليز كواريانس چندمتغيره تجزيه و تحليل شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد روند تغيير دو گروه از پيش آزمون به پس آزمون متفاوت بوده است، به شكلي كه آزمودني‌هاي گروه آزمايش در تمام خرده آزمون هاي‌ چالاكي دستي (0.001 p)، هدف‌گيريدريافت (0.001 p)، تعادل (0.001 p) و نمره كلي (0.001 p)، پس از انجام تمرينات رشد معني‌داري داشتند، اما تغييري در گروه كنترل مشاهده نشد (0.05 p). نتيجه گيري: براساس يافته هاي تحقيق، به نظر مي رسد درمان گران و متخصصان اين حوزه ضمن توجه به ارتقاء سطح مهارت‌هاي اجتماعي و تعاملات اين كودكان، برنامه‌ريزي دقيق و مناسبي براي افزايش تبحر حركتي داشته باشند كه تمرينات تصويرسازي حركتي به عنوان راه كاري در دسترس، مقرون به صرفه و تأثيرگذار، توصيه مي‌شود.