ارتباط ميان سطوح سرمي 25-هيدروكسي ويتامين D و چاقي شكمي در بزرگسالان: يك مرور سيستماتيك و متاآناليز

مقدمه: اگرچه بسياري از مطالعات مشاهده‌اي ارتباط ميان سطوح سرمي ويتامين D و چاقي شكمي را بررسي كرده‌اند، يافته‌ها متناقض است. اين مرورسيستماتيك و متاآناليز دوزپاسخ به‌منظور جمع‌بندي اين ارتباط در بزرگسالان در مطالعات مشاهده‌اي انجام شد. روش‌ها: تمامي مطالعات چاپ شده تا مِي2020ميلادي در 5 پايگاه اطلاعاتي مورد جست‌وجو قرارگرفتند. 41 مطالعه‌ي مشاهده‌اي كه ارتباط بين سطوح سرمي ويتامين D و چاقي شكمي را به‌صورت نسبت شانس (OR)، نسبت خطر(RR) يا خطر نسبي (HR) به‌همراه فاصله‌ي اطمينان 95% (CI) گزارش كرده بودند، در اين مطالعه گنجانده شدند. يافته‌ها: به‌طور كلي44 اندازه‌ي اثر، از 36 مطالعه‌ي مقطعي كه بر روي 257699 فرد انجام شده، نشان داد كه سطوح سرمي بالاي ويتامين D در مقايسه با سطوح پاييني، با 23% كاهش شانس چاقي شكمي مرتبط است (0.83-0.71:CI%95;0.77:OR). پس از انجام آناليز زيرگروهي، تقريباً درهمه‌ي زيرگروه‌ها ارتباط معناداري مشاهده شد. براساس آناليز دوزپاسخ خطي، هر nmol/l 25 افزايش در سطوح سرمي ويتامين D با8% كاهش خطر چاقي شكمي همراه بود (0.99-0.85:CI%95;0.92:OR). بعد از محدود كردن آناليز به مطالعات با نمونه‌گيري تصادفي (17 مطالعه با 242135 نفر)، همان ارتباط معنادار و معكوس حاصل شد (0.87-0.71:CI%95;0.79:OR). همچنين در مطالعات با نمونه‌گيري تصادفي، هرnmol/l 25 افزايش در سطوح سرمي ويتامين D با10% كاهش خطر چاقي شكمي همراه بود (0.99-0.82:CI%95;0.90:OR). نتيجه‌گيري: در اين مطالعه‌ي متاآناليز كه بر روي مطالعات اپيدميولوژيك انجام شد، ارتباط معنادار و معكوس و خطي بين سطوح سرمي ويتامين D و چاقي شكمي مشاهده گرديد. اين ارتباط در مطالعات با نمونه‌گيري تصادفي نيز مشاهده شد. در پايان، براي تعيين ارتباط علت و معلولي نياز به مطالعات آينده‌نگر است.