بررسي آلودگي قارچي در هواي بخش‌هاي ويژه بيمارستان‌هاي آموزشي اراك و تعيين الگوي حساسيت دارويي گونه‌هاي جدا‌شده

زمينه و هدف: عفونت‌هاي قارچي يكي از مهم‌ترين و شايع‌ترين مسائل براي بيماران بستري در محيط‌هاي بيمارستاني به‌خصوص در بخش‌هاي ويژه است. هدف از اين مطالعه تعيين آلودگي قارچي در هوا و سطوح بخش‌هاي پرخطر بيمارستان‌هاي آموزشي دانشگاه علوم‌پزشكي اراك و تعيين الگوي حساسيت دارويي گونه‌هاي جداشده بود. مواد و روش ها: در اين مطالعه توصيفي مقطعي از بخش‌هاي پرخطر بيمارستان‌هاي آموزشي اراك تعداد 63 نمونه از هوا با استفاده از روش اندرسن تك‌مرحله‌اي و 63 نمونه از سطوح با استفاده از سواپ پنبه‌اي مرطوب برداشته و روي محيط كشت سابرودكستروز آگار حاوي كلرامفنيكل كشت داده شد. شناسايي جنس و تا حد امكان گونه قارچ‌ها با استفاده از روش كشت روي لام صورت گرفت. تست حساسيت دارويي روي گونه‌هاي جداشده با روش ميكرودايلوشن براث ( استاندارد CLSI-M38A2) انجام شد. ملاحظات اخلاقي: اين مطالعه با كد اخلاق IR.ARAKMU.REC.1395.315 در كميته اخلاق شوراي پژوهشي دانشگاه علوم‌پزشكي اراك به تصويب رسيده است. يافته ها: از كل نمونه‌ها، 18 گونه قارچ جدا شد كه شامل هشت آسپرژيلوس نايجر، چهار آسپرژيلوس فلاووس، دو آسپرژيلوس فوميگاتوس، دو گونه رايزوپوس، يك گونه موكور و يك گونه فوزاريوم بود. در بررسي حساسيت دارويي يك مورد حساسيت نسبي آسپرژيلوس فوميگاتوس به ايتراكونازول، يك مورد حساسيت نسبي آسپرژيلوس نايجر به كتوكونازول و يك مورد مقاومت آسپرژيلوس نايجر به ايتراكونازول مشاهده شد. نتيجه گيري: به ‌طور كلي الگوي آلودگي قارچي بيمارستاني با قارچ‌هاي بيماري‌زا و نيز الگوي حساسيت دارويي اين ارگانيسم‌ها در مناطق ديگر ايران و جهان با نتايج مطالعه حاضر هم‌خواني نسبي دارد و داروهاي مطرح‌شده در دستورالعمل‌هاي جهاني براي درمان اين عفونت‌ها مانند وريكونازول و كاسپوفانژين در درمان آسپرژيلوز مهاجم و آمفوتريسين B در درمان موكورمايكوز و فوزاريوز مهاجم در حال حاضر داروهايي كارآمد هستند.