LncRNA‌ هاي دخيل در مسير گذار از اپي‌تليال به مزانشيم (EMT) به‌عنوان بيوماركرهاي جديد در گليوبلاستوما: يك مقاله مروري

گليوما يكي از انواع تومورهاي مغزي شايع است كه در حالت تهاجمي پيش‌آگهي بسيار ضعيفي دارد و نرخ بقاي بيماران فقط چند ماه است. با اين وجود، هنوز مسير مولكولي پديدآورنده تهاجم در تومورهاي بدخيم گليوما به روشني مشخص نگرديده است. تصور مي‌گردد كه همچون سرطان‌هاي ديگر، تومورهاي مغزي نيز از راه مسير گذار از اپي‌تليال به مزانشيم (EMT) به بافت‌هاي ديگر مهاجرت و متاستاز نمايند. مطالعات نشان داده‌اند كه پديده EMT و رگ‌زايي مي‌تواند در مهاجرت تومورهاي مغزي به ساير نقاط مغز و همچنين بافت‌هاي اطراف كمك‌كننده باشد. EMT توسط سه خانواده ژني كنترل مي‌شود كه شامل SNAIL، TWIST و ZEB هستند. طي پديده EMT، بيان ژن‌هاي مرتبط با اپي‌‌تليال خاموش مي شود و بيان ژن‌هاي مرتبط با بافت مزانشيمي افزايش مي‌يابد. بدين ترتيب، سلول‌ها خاصيت بافت مزانشيمي را كسب نموده و براي تهاجم و متاستاز آماده مي‌گردند. از طرفي، به تازگي به نقش RNA هاي غيركدكننده بلند (lncRNA ها) در تنظيم بيان ژن‌هاي دخيل در مسيرهاي مولكولي مهمي همچون آپوپتوز، تكثير، تهاجم و مهاجرت در پيشرفت و متاستاز سرطان، توجه زيادي معطوف گرديده است. تداخل در تنظيم بيان ژن‌هاي دخيل در هر يك از اين مسيرهاي مولكولي، به طرق مختلف، منجر به سرطان مي‌گردد. درك و شناسايي lncRNA هاي دخيل در تومورزايي و تهاجم تومورهاي مغزي ضمن كمك به شناسايي بهتر سازوكار‌هاي مولكولي متاستاز در گليوما، مي‌توانند به‌عنوان بيوماركر در تشخيص، پيش‌آگهي، درمان و تعيين مقاومت به دارو در گليوما نيز موثر باشند. از اين‌رو، در اين مطالعه مروري مهمترين lncRNA هاي دخيل در EMT در گليوما مورد بررسي قرار گرفته است.