بررسي وضعيت پژوهشي اعضاي هيات علمي دانشگاه‌هاي علوم پزشكي ايران از لحاظ جنسيت: يك مطالعه علم‌سنجي

زمينه و هدف: تفاوت‌هاي جنسيتي در شاخص‌هاي علم‌سنجي در بين اعضاي هيات علمي دانشگاه‌ها و موسسات علوم پزشكي كشور بررسي شد. روش بررسي: مشخصات هيات علمي علوم پزشكي ايران در سامانه علم‌سنجي وزارت بهداشت (isid.research.ac.ir) در تاريخ ۲۲ خرداد ۱۴۰۰ بررسي شد. داده‌هاي استخراج شده با استفاده از نرم‌افزار آماري R v4.0.1 (R Core Team, R Foundation for Statistical Computing, Vienna, Austria. http://www.rproject.org) تجزيه و تحليل شد. يافته‌ها: در مجموع ۲۱۰۶۴ عضو هيات علمي در ۷۷ دانشگاه و موسسه علوم پزشكي كشور شناسايي شدند كه 57.4% از آن‌ها مرد بودند. تعداد مردان در ۶۲ دانشگاه و موسسه بيش از تعداد زنان بود. تعداد مردان در همه رتبه‌هاي آموزشي به‌جز رتبه مربي بيش از تعداد زنان بود. در هر دو جنسيت، بيش‌ترين اعضاي هيات علمي استاديار بودند. مقالات و استنادات مردان بيشتر از زنان بود. در ميان ۱۷۸۹ عضو هيات علمي با صفر مقاله، 50.4% مرد بودند. ۱۵۴ نفر در فهرست پژوهشگران، 1% پر استناد برتر نظام رتبه‌بندي جهاني ESI در دنيا بودند كه اكثريت اين افراد مرد بودند (80.5%). ميانه تمام شاخص‌هاي علم‌سنجي مورد بررسي در مردان بيش‌تر از زنان بود. مردان داراي تعداد مقالات، تعداد استنادات، hindex، استناد به‌‌ازاي مقاله، درصد مقالات بين‌المللي و نويسندگان همكار بيش‌تري بودند، با اين‌ حال، زنان خود استنادي كم‌تري داشتند (1.56% در مقابل 2.51%). در همه رتبه‌هاي علمي، مردان شاخص بالاتري داشتند. تنها استثنا خود استنادي دانشياران بود كه در آن خود استنادي زنان بالاتر از مردان بود (3.5 در مقابل 3.3). نتيجه‌گيري: بين اعضاي هيات علمي علوم پزشكي كشور در سال ۱۴۰۰ تفاوت‌هايي براساس جنسيت ديده شد به اين‌صورت كه شاخص‌هاي علم‌سنجي در مردان هيات علمي علوم پزشكي در ايران نسبت به زنان بالاتر گزارش شد.