بررسي شيوع مايكوپلاسما پنومونيه و مقاومت ماكروليدي در كودكان مبتلا به پنوموني اكتسابي از جامعه: مطالعه موردي در يك بيمارستان آموزشي

زمينه و هدف: مايكوپلاسما پنومونيه از جمله عوامل مؤثر بر دستگاه تنفس فوقاني و تحتاني به‌خصوص در كودكان است كه آنتي‌بيوتيك‌هاي موثر بر ديواره سلولي بر عفونت‌هاي ناشي از آن موثر نيستند. هدف اين مطالعه بررسي شيوع مايكوپلاسما پنومونيه و مقاومت به ماكروليدها در كودكان مبتلا به پنوموني اكتسابي از جامعه در شهر كرمان بود. روش بررسي: مطالعه مقطعي حاضر از تيرماه 97 تا تيرماه 98 در يك بيمارستان آموزشي منتخب در شهر كرمان انجام شد. 51 كودك بستري در بخش كودكان با تشخيص پنوموني باكتريال اكتسابي از جامعه به روش سرشماري وارد مطالعه شدند. ابزار گردآوري داده‌ها چك ‌ليست استانداردي بود كه توسط والدين تكميل شد. از همه بيماران، نمونه‌هاي سواپ بيني و حلق گرفته و براي شناسايي مايكوپلاسما، از روش PCR استفاده شد. يافته‌ها: بيشترين تعداد بيماران پسر بودند (59.2%). ميانگين سني بيماران 3.93 ±5.52 سال و ميانگين وزن آن‌ها 10.55 ±17.23 kg بود. درگيري ريه در بيش از نيمي از بيماران، يك‌طرفه و بيشترين نوع درگيري، لوبار بود (31.4%). بيش از نيمي از بيماران درگيري همراه نداشتند (52.9%). بيشترين نوع درگيري همراه، افزايش پري‌برونكيال (29.4%) بود. بيشترين آنتي‌بيوتيك‌ مورد استفاده، سفترياكسون بود (76.5%). شيوع مايكوپلاسما پنومونيه در كودكان مبتلا به پنوموني 2% بود. اين كودكان داراي ژن rRNA در موقعيت 2063 بودند كه داراي مقاومت سطح بالا به ماكروليدها است. نتيجه‌گيري: نتايج اين پژوهش نشان‌دهنده آمار بسيار پايين آلودگي با مايكوپلاسما پنومونيه در كودكان مبتلا به پنوموني بود، بنابراين مي‌توان نتيجه گرفت علاوه بر مايكوپلاسما پنومونيه، عوامل ويروسي و باكتريايي ديگري نيز در عفونت‌هاي تنفسي نقش دارند كه بايد شناسايي شوند و مورد توجه قرار گيرند.